Atque eius meditatio semper cum reverentia et prostratione aptum videtur. (244)
Ipse est magistri figura et forma, et solum praeceptum eius praevalet;
Meditatio a capite ad calcem etiam exit ab Ipso. (245)
Magister venustum et decorum tantum inter magistros spectat;
Debet ergo homo semper in meditatione manere omni tempore. (246)
Magistrorum ratio esse debet magisterii similis;
Et homo habet vernum tempus circa se solum meditando. (247)
Magisterium mores, laudes, magistri aeterna est;
et: meditatio hominis permanet. (248)
Hoc, ab eo caput deflexisti, deviasti;