Goyaa, qui amoris tui vulnera et devotione capti;
Voces suas in melodias odore tuo semper concinentes. (22) (8).
O Guru, o bone amice! Candidus oculorum tuorum non potest aequari luce diei.
Etiam sol in celo non est par relucenti faciei tue. (23) (1)
Venator dilecti cor capere mortis;
Non est laqueus melior, sicut laqueus rapientis crinis. (23) (2)
Haec inaestimabilis vita, quam nobis donata est, beata censenda est;
Quia nondum mane vidimus quae vespera non habemus. (23) (3).
O Guru, cor cordium! Quousque animum consolari potero?
Hoc est, quod mihi non succurram, nec solamen sum, quin videam vultus tui decori.(23) (4) Gemma spargens oculum, o Goyaa, factus est Oceanus profundus, Mens sine solatur. Tuam consolationem vide. (23) (5) O Guru! (24) (1)