ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 14
ਦਿਲਿ ਮਨ ਦਰ ਫ਼ਿਰਾਕਿ ਯਾਰ ਬਿਸੋਖ਼ਤ ।
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸੱਜਨ ਦੇ ਬ੍ਰਿਹਾ ਵਿਚ ਸੜ ਗਿਆ,
ਜਾਨਿ ਮਨ ਬਹਿਰਿਆਣ ਨਿਗਾਰ ਬਿਸੋਖ਼ਤ ।੧੪।੧।
ਮੇਰੀ ਜਾਣ ਉਸ ਸੋਹਣੇ ਸਾਈਣ ਲਈ ਸੜ ਮੋਈ ।
ਆਣ ਚੁਨਾਣ ਸੋਖ਼ਤਮ ਅਜ਼ਾਣ ਆਤਿਸ਼ ।
ਉਸ ਅੱਗ ਨਾਲ ਮੈਣ ਅਜਿਹਾ ਸੜਿਆ ਹਾਣ,
ਹਰ ਕਿ ਬਿਸ਼ੁਨੀਦ ਚੂੰ ਚਨਾਰ ਬਸੋਖ਼ਤ ।੧੪।੨।
ਕਿ ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਸੁਣਿਆ, ਉਹ ਵੀ ਚਨਾਰ ਵਾਣਗ ਸੜ ਗਿਆ ।
ਮਨ ਨ ਤਿਨਹਾ ਬਿਸੋਖ਼ਤਮ ਅਜ਼ ਇਸ਼ਕ ।
ਮੈਣ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਨਹੀਣ ਸੜਿਆ,
ਹਮਾ ਆਲਮ ਅਜ਼ੀਣ ਸ਼ਰਾਰ ਬਿਸੋਖ਼ਤ ।੧੪।੩।
ਸਗੋਂ ਸਾਰਾ ਜਹਾਨ ਹੀ ਇਸ ਚਿੰਗਾੜੀ ਨਾਲ ਸੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ।
ਸੋਖਤਮ ਦਰ ਫ਼ਿਰਾਕਿ ਆਤਿਸ਼ਿ ਯਾਰ ।
ਸੱਜਨ ਦੇ ਬਿਰਹਾ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਸੜਨਾ,
ਹਮ ਚੁਨੰੀਣ ਕੀਮੀਆ ਬਕਾਰ ਬਿਸੋਖ਼ਤ ।੧੪।੪।
ਕੀਮੀਆ ਵਾਣਗ ਕਿਸੇ ਸਫਲ ਪਰਯੋਜਨ ਲਈ ਸੜਣਾ ਹੈ ।
ਆਫਰੀਣ ਬਾਦ ਬਰ ਦਿਲਿ ਗੋਯਾ ।
ਗੋਯਾ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸ਼ਾਬਾਸ਼,
ਕਿ ਬ-ਉਮੀਦ ਰੂਇ ਯਾਰ ਬਿਸੋਖ਼ਤ ।੧੪।੫।
ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਸੱਜਨ ਦੇ ਮੁਖੜੇ ਦੀ ਆਸ ਵਿਚ ਹੀ ਸੜ ਗਿਆ ।