ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 45
ਬ-ਹਰ ਕੁਜਾ ਕਿ ਰਵੀ ਜਾਨਿ ਮਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ।
ਜਿੱਥੇ ਵੀ, ਮੇਰੀ ਜਾਨ # ਤੂੰ ਜਾਵੇਣ, ਤੇਰਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਹੋਵੇ ।
ਬ-ਬੁਰਦਾਈ ਦਿਲਿ ਈਮਾਨਿ ਮਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ।੪੫।੧।
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਅਤੇ ਈਮਾਨ ਲੈ ਚਲਿਆ ਹੈਣ, ਰੱਬ ਤੇਰਾ ਰਾਖਾ ਹੋਵੇ ।
ਬਿਆ ਕਿ ਬੁਲਬੁਲੋ ਗੁਲ ਹਰ ਦੋ ਇੰਤਜ਼ਾਰਿ ਤੂ ਅੰਦ ।
ਬੁਲਬੁਲ ਅਤੇ ਫੁਲ ਦੋਵੇਣ ਹੀ ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਹਨ,
ਦਮੇ ਬਜਾਨਿਬਿ ਬੁਸਤਾਨਿ ਮਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ।੪੫।੨।
ਝੱਟ ਪਲ ਲਈ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਬਾਗ਼ ਵਲ ਆ ਜਾ # ਤੇਰਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਹੋਵੇ ।
ਨਮਕ ਜ਼ਿ ਲਾਲਿ ਲਬਤ ਰੇਜ਼ ਬਰਦਿਲਿ ਰੇਸ਼ਮ ।
ਆਪਣੈ ਲਾਲ ਹੋਠਾਣ ਤੋਣ ਮੇਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਲੂਣ ਛਿੜਕ,
ਪਸ਼ੀਦ ਜ਼ਿ ਸੀਨਾਇ ਬਿਰੀਆਨਿ ਮਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ।੪੫।੩।
ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਕਬਾਬ ਹੋਏ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਸਾੜ । ਤੇਰਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ।
ਚਿ ਖ਼ੁੱਸ਼ ਬਵਦ ਕਿ ਖ਼ਰਾਮਤ ਕੱਦਤ ਚੂ ਸਰਵਿ ਬੁਲੰਦ ।
ਕਿੰਨਾ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ, ਕਿ ਤੇਰਾ ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਸਰੂ ਵਰਗਾ ਕੱਦ,
ਦਮੇ ਬਸੂਇ ਗੁਲਿਸਤਾਨਿ ਮਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ।੪੫।੪।
ਮੇਰੇ ਬਾਗ਼ ਵਲ ਝੱਟ ਪਲ ਲਈ ਟਹਿਲਦਾ ਆਵੇ । ਤੇਰਾ ਰੱਬ ਰਾਖਾ ਹੋਵੇ ।
ਬਿਆ ਬ-ਮਰਦਮਕਿ ਦੀਦਾ ਅਮ ਕਿ ਖ਼ਾਨਾਇ ਤੁਸਤ ।
ਆ, ਮੇਰੀਆਣ ਅੱਖਾ ਦੀ ਧੀਰੀ ਵਿਚ ਆ ਜਾ,
ਦਰੂਨਿ ਦੀਦਾਇ ਗਿਰੀਆਨਿ ਮਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹਾਫ਼ਿਜ ।੪੫।੫।
ਕਿਉਣ, ਜੋ ਤੇਰਾ ਘਰ ਮੇਰੀਆਣ ਰੋਣਦੀਆਣ ਅੱਖਾਣ ਵਿਚ ਹੈ ।