ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 12
ਇਮ ਸ਼ਬ ਬ-ਤਮਾਸ਼ਾਇ ਰੁਖ਼ਿ ਯਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫ਼ਤ ।
ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਸੱਜਨ ਦੇ ਮੁਖੜੇ ਦੇ ਦੀਦਾਰ ਲਈ ਉਹ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ,
ਸੂਇ ਬੁਤਿ ਆਸ਼ਕ-ਕੁਸ਼ ਅੱਯਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫ਼ਤ ।੧੨।੧।
ਉਹ ਉਸ ਚਾਲਾਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮੀਆਣ ਦੇ ਘਾਤਕ ਮਾਸ਼ੂਕ ਵਲ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ।
ਦਰ ਕੂਚਾਇ ਇਸ਼ਕ ਅਰ ਚਿ ਮੁਹਾਲ ਅਸਤ ਰਸੀਦਨ ।
ਭਾਵੇਣ ਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਪੁਜਨਾ ਔਖਾ ਹੈ,
ਮਨਸੂਰ ਸਿਫ਼ਤ ਬਾ-ਕਦਿਮ ਦਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫ਼ਤ ।੧੨।੨।
ਪਰੰਤੂ ਮਨਸੂਰ ਵਾਣਗ ਸੂਲੀ ਉੱਤੇ ਕਦਮ ਧਰ ਕੇ ਉਹ ਪੁਜ ਸਕਦਾ ਹੈ ।
ਐ ਦਿਲ ਬਸੂਇ ਮਦਰਿਸਾ ਗਰ ਮੈਲ ਨ ਦਾਰੀ ।
ਹੇ ਦਿਲ# ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਮਦਰੱਸੇ ਜਾਣ ਦੀ ਰੁਚੀ ਨਹੀਣ ਰਖਦਾ,
ਬਾਰੇ ਬ-ਸੂਇ ਖ਼ਾਨਾਇ ਖ਼ੁਮਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫ਼ਤ ।੧੨।੩।
(ਤਾਣ ਨਾ ਸਹੀ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ) ਤੂੰ ਨਸ਼ੇ-ਖਾਨੇ ਵਲ ਤਾਣ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈਣ ।
ਚੂੰ ਖ਼ਾਤ੍ਰਿਮ ਅਜ਼ ਇਸ਼ਕਿ ਤੂ ਸ਼ੁਦ ਰਸ਼ਕਿ ਗੁਲਿਸਤਾਣ ।
ਜਦ ਮੇਰਾ ਹਿਰਦਾ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਰਕੇ ਬਾਗ ਲਈ ਵੀ ਰਸ਼ਕ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਨ ਗਿਆ ਹੈ,
ਬੇ-ਹੁਦਾ ਚਿਰਾ ਜਾਨਬਿ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫ਼ਤ ।੧੨।੪।
ਤਾਣ ਇਹ ਕਿਵੇਣ ਫੁਲਵਾੜੀ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ #
ਐ ਦਿਲ ਚੂ ਸ਼ੁਦੀ ਵਾਕਿਫ਼ਿ ਅਸਰਾਰਿ ਇਲਾਹੀ ।
ਹੇ ਦਿਲ# ਜਦ ਤੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਭੇਤਾਣ ਤੋਣ ਵਾਕਿਫ ਹੋ ਗਿਆ,
ਦਰ ਸੀਨਾ-ਅੱਮ ਐ ਮਖਜ਼ਨਿ ਅਸਰਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫਤ ।੧੨।੫।
ਤਾਣ ਹੇ ਭੇਤਾਣ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ, ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈਣ ।
ਸਦ ਰੌਜ਼ਾਇ ਰਿਜ਼ਵਾਨਸਤ ਚੂ ਦਰ ਖਾਨਾ ਸ਼ਿਗੁਫ਼ਤਾ ।
ਜਦ ਘਰ ਵਿਚ ਹੀ ਜੱਨਤ ਦੇ ਸੈਣਕੜੇ ਬਾਗ਼ ਖਿੜੇ ਹੋਏ ਹੋਣ,
ਗੋਯਾ ਬ-ਚਿਹ ਸੂਇ ਦਰੋ ਦੀਵਾਰ ਤਵਾਣ ਰਫ਼ਤ ।੧੨।੬।
ਤਾਣ, ਗੋਯਾ# ਇਹਨਾਣ ਹੋਰ ਇਮਾਰਤਾਣ ਵਲ ਕੋਈ ਕਿਵੇਣ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ #