ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 28
ਗਰ ਦਸਤਿ ਮਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੈਇ ਕਾਰ ਮੀਰਵਦ ।
ਭਾਵੇਣ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਸਦਾ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁਝੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,
ਮਨ ਚੂੰ ਕੁਨਮ ਕਿ ਦਿਲ ਬਸੂਇ ਯਾਰ ਮੀ ਰਵਦ ।੨੮।੧।
ਪਰ ਮੈਣ ਕੀ ਕਰਾਣ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਣ ਯਾਰ ਵੱਲ ਦੌੜਦਾ ਹੈ ।
ਆਵਾਜ਼ਿ ਲਨਤਰਾਨੀ ਹਰ ਦਮ ਬੋਗ਼ਸ਼ਿ ਦਿਲ ।
ਭਾਵੇਣ ਤੂੰ ਨਹੀਣ ਵੇਖ ਸਕਦਾ, ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਹਰ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕੰਨਾਣ ਵਿਚ ਪੈਣਦੀ ਹੈ ।
ਮੂਸਾ ਮਗ਼ਰ ਬਦੀਦਨਿ ਦੀਦਾਰ ਮੀ-ਰਵਦ ।੨੮।੨।
ਪਰ ਮੂਸਾ ਫੇਰ ਵੀ ਰੱਬ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ।
ਈਣ ਦੀਦਾ ਨੀਸਤ ਆਣ ਕਿ ਅਜ਼ੋ ਅਸ਼ਕ ਮੀ-ਚਕਦ ।
ਜਿਸ ਵਿੱਚੋਣ ਹੰਝੂ ਕਿਰਨ ਇਹ ਉਹ ਅੱਖ ਹੀ ਨਹੀਣ,
ਜਾਮਿ ਮੁਹੱਬਤ ਅਸਤ ਕਿ ਸਰਸ਼ਾਰ ਮੀ-ਰਵਦ ।੨੮।੩।
ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਲਾ ਤਾਣ ਨੱਕਾ ਨੱਕ ਭਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।
ਦਿਲਦਾਰ ਵਾ ਦਿਲ ਜ਼ਿ ਬਸਕਿ ਯਕੇ ਅੰਦ ਦਰ ਵਜੂਦ ।
ਦਿਲਦਾਰ ਅਤੇ ਦਿਲ ਵਜੂਦ ਵਿਚ ਇੰਨੇ ਇੱਕ ਮਿੱਕ ਹਨ,
ਜਾਣ ਦਿਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਾਨਬਿ ਦਿਲਦਾਰ ਮੀ-ਰਵਦ ।੨੮।੪।
ਕਿ ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਦਿਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦਿਲਦਾਰ ਵਲ ਦੌੜਦਾ ਹੈ ।
ਦਰ ਹਰ ਦੋ ਕੌਨ ਗਰਦਨਿ ਊ ਸਰ-ਬੁਲੰਦ ਸ਼ੁਦ ।
ਦੋਨਾਣ ਜਹਾਨਾਣ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਧੌਣ ਫ਼ਖਰ ਨਾਲ ਉੱਚੀ ਹੋ ਜਾਣਦੀ ਹੈ,
ਮਨਸੂਰ ਵਾਰ ਹਰ ਕਿ ਸੂਇ ਦਾਰ ਮੀ-ਰਵਦ ।੨੮।੫।
ਜੋ ਭੀ ਮਨਸੂਰ ਵਾਣਗ ਸੂਲੀ ਵਲ ਨੂੰ ਦੌੜਦਾ ਹੈ ।
ਗੋਯਾ ਜ਼ਿ ਯਾਦਿ ਦੂਸਤ ਹਕੀਕੀ ਹੱਯਾਤ ਯਾਫ਼ਤ ।
ਗੋਯਾ ਨੇ ਸੱਜਨ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਅਸਲ ਜੀਵਨ ਪਾ ਲਿਆ ਹੈ,
ਦੀਗ਼ਰ ਚਿਰਾ ਬਕੂਚਾਇ ਖ਼ੁਮਾਰ ਮੀ-ਰਵਦ ।੨੮।੬।
ਹੁਣ ਉਹ ਸ਼ਰਾਬਖ਼ਾਨੇ ਦੀ ਗਲੀ ਵਿਚ ਕਿਉਣ ਜਾਵੇ #