ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 38
ਮਾ ਕਿ ਦੀਦੇਮ ਸਰਿ ਕੂਇ ਤੂ ਐ ਮਹਿਰਮਿ ਰਾਜ਼ ।
ਸਭ ਭੇਤਾਣ ਦੇ ਜਾਨਣਹਾਰ, ਅਸੀਣ ਜਿਨ੍ਹਾਣ ਤੇਰੀ ਗਲੀ ਦਾ ਸਿਰਾ ਵੇਖਿਆ ਹੈ,
ਵਜ਼ ਹਮਾ ਰੂਇ ਫ਼ਗੰਦੇਮ ਸਰਿ ਖ਼ੁਦ ਨਿਆਜ਼ ।੩੮।੧।
ਸਾਡਾ ਹਲੀਮੀ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਖਾਕ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ।
ਤਾ ਬਗਰਦੇ ਸਰਿ ਕੂਇ ਤੂ ਬਗਰਦੀਦ ਆਮ ।
ਜਦ ਤੋਣ ਸਾਡਾ ਤੇਰੀ ਗਲੀ ਗਿਰਦ ਘੁੰਮਣਾ ਆਮ ਹੋਇਆ ਹੈ,
ਰੋਜ਼ਾਇ ਖ਼ੁਲਦੀ ਬਰੀਣ ਰਾ ਬਿਕੁਨਮ ਪਾ ਅੰਦਾਜ਼ ।੩੮।੨।
ਅਸਾਣ ਸਭ ਤੋਣ ਉੱਚੇ ਸੁਰਗ ਦੇ ਬਾਗ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦਲਹੀਜ਼ ਦੇ ਫਰਸ਼ ਵਾਣਗ ਸਮਝਿਆ ਹੈ ।
ਅਜ਼ ਖ਼ਮਿ ਕਾਕਲਿ ਮੁਸ਼ਕੀਣ ਦਿਲੋ ਦੀਣ ਬੁਰਦ ਅਜ਼ਮਾ ।
ਆਪਣੀ ਸੁਗੰਧਤ ਲਿੱਟ ਦੇ ਵੱਲ ਨਾਲ ਉਹ ਸਾਡਾ ਦਿਲ ਅਤੇ ਦੀਨ ਲੈ ਗਿਆ,
ਹਾਸਿਲਿ ਉਮਰ ਹਮੀਣ ਬੂਦ ਅਜ਼ੀਣ ਉਮਰਿ-ਦਰਾਜ਼ ।੩੮।੩।
ਇਸ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਤੋਣ ਅਸੀਣ ਇਹੀ ਕੁਝ ਖੱਟਿਆ ਸੀ ।
ਮੁਸਹਫ਼ਿ ਰੂਇ ਤੂ ਹਾਫ਼ਿਜ਼ ਹਮਾ ਰਾ ਹਮਾ ਦਰ ਹਾਲ ।
ਤੁਹਾਡਾ ਮੁਖੜਾ ਉਹ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਕਿਤਾਬ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਹਾਲ ਵਿਚ ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦੀ ਹੈ,
ਖ਼ਮਿ ਅਬਰੂਇ ਤੂ ਮਹਿਰਾਬਿ ਦਿਲ ਅਹਿਲਿ ਨਿਮਾਜ਼ ।੩੮।੪।
ਨਮਾਜ਼ੀਆਣ ਦੇ ਦਿਲਾਣ ਲਈ ਤੇਰੇ ਭਰਵੱਟੇ ਦਾ ਖਮ ਬੰਦਗੀ ਦਾ ਮਹਿਰਾਬ ਹੈ ।
ਦਿਲਿ ਮਨ ਬੇ ਤੂ ਚੂਨਾਸਤ ਚਿਹ ਗੋਇਦਾ ਗੋਯਾ ।
ਮੈਣ ਕੀ ਦੱਸਾਣ ਕਿ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਣ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਹੈ#
ਹਮਚੂੰ ਆਣ ਸ਼ਮਆ ਕਿ ਦਾਇਮ ਬਵਦ-ਅਜ਼ ਸੋਜ਼ੋ ਗੁਦਾਜ਼ ।੩੮।੫।
ਇਹ ਉਸ ਦੈਵੇ ਦੀ ਤਰਹ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਸੜਨਾ ਤੇ ਪਿਘਲਣਾ ਪੈਣਦਾ ਹੈ ।