ਉਸ ਦੀਆਣ ਦੋ ਮਸਤ ਅੱਖਾਣ ਤੋਣ ਕੋਈ ਬਚਾਏ,
ਉਸ ਦੇ ਮਿਸਰੀ ਚੱਬਣ ਵਾਲੇ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਹੋਠਾਣ ਤੋਣ ਕੋਈ ਬਚਾਏ ।
ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਉਸ ਛਿਨ ਪਲ ਦਾ ਜਿਹੜਾ ਅਕਾਰਥ ਚਲਾ ਗਿਆ ।
ਆਫਸੋਸ ਹੈ ਸਾਡੀ ਅਣਗਹਿਲੀ ਤੇ, ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਸਾਡੀ ਗ਼ਫਲਤ ਤੇ ।
ਕੁਫਰ ਅਤੇ ਦੀਨ ਦੇ ਝਗੜੇ ਤੋਣ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੈ ।
ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਕੋਈ ਬਚਾਏ ।
ਸ਼ੋਖ ਅਤੇ ਗੁਸਤਾਖ ਮਾਸ਼ੂਕਾਣ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਲੁਟ ਲਿਆ ਹੈ ।
ਮੈਣ ਉਨ੍ਹਾਣ ਦੇ ਹੱਥੋਣ ਹੀ ਦੁਹਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹਾਣ, ਕੋਈ ਬਚਾਏ ।
ਉਸ ਦੀਆਣ ਪਲਕਾਣ ਦੇ ਖ਼ੰਜਰ ਹੱਥੋਣ,
ਗੋਯਾ ਕਿਸਤਰ੍ਹਾਣ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ# ਦੁਹਾਈ ਹੈ - ਕੋਈ ਬਚਾਏ ।