ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਜੀ
ਅੰਗ - 40
ਮੁਦਾਮ ਬਾਦਾ-ਕਸ਼ੋ ਸੂਫੀ ਓ ਸਫ਼ਾ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।
ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੂ ਨਸ਼ਈ ਹੋਨ ਤੋਣ ਬਾਦ ਸੂਫੀ ਅਤੇ ਸਾਫ ਬਨ ਜਾ,
ਤਮਾਮਿ ਜ਼ੁਹਦ ਸ਼ੌ ਵਰਿੰਦਿ ਬੀਨਵਾ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।੪੦।੧।
ਤੂੰ ਸਾਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਬੰਦਗੀ ਹੋ ਜਾ, ਅਤੇ ਮਲੰਗ ਰਿੰਦ ਬਣ ਜਾ ।
ਬਸੂਇ ਗ਼ੈਰ ਮਿਅਫ਼ਗਨ ਨਜ਼ਰ ਕਿ ਬੇ-ਬਸਰੀ ।
ਤੂੰ ਗੈਰ ਵਲ ਅੱਖ ਚੁੱਕ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਵੇਖ, ਕਿਉਣਕਿ ਤੂੰ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੈਣ,
ਤਮਾਮਿ ਚਸ਼ਮ ਸ਼ੌ ਵ ਸੂਇ ਦੋਸਤ ਵਾ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।੪੦।੨।
ਤੂੰ ਸਿਰ ਤੋਣ ਪੈਰਾਣ ਤਕ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਅੱਖ ਹੋ ਜਾ, ਅਤੇ ਸੱਜਨ ਵਲ ਇਸ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹੀ ਰੱਖ ।
ਬ-ਗਿਰਦਿ ਕਾਮਤਿ ਆਣ ਸ਼ਾਹਿ ਦਿਲਰੁਬਾ ਮੀ ਗਰਦ ।
ਉਸ ਦਿਲਾਣ ਨੂੰ ਚੁਰਾਨ ਵਾਲੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਕੱਦ ਉਦਾਲੇ ਚੱਕਰ ਕਟ,
ਅਸੀਰਿ ਹਲਕਾਇ ਆਣ ਜ਼ੁਲਫ਼ਿ ਮੁਸ਼ਕ ਸਾ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।੪੦।੩।
ਅਤੇ ਉਸ ਸੁਗੰਧਤ ਜ਼ੁਲਫ ਦੇ ਫੰਦੇ ਦਾ ਕੈਦੀ ਬਣ ਜਾ ।
ਨ ਗੋਇਮਤ ਕਿ ਸੂਇ ਦੈਰ ਯਾ ਹਰਮ ਮੀ ਰੌ ।
ਮੈਣ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਣ ਕਹਿੰਦਾ, ਕਿ ਤੂੰ ਮੰਦਰ ਜਾ ਯਾ ਕਾਅਬੇ ਵਲ ਜਾ,
ਬਹਰ ਤਰਫ਼ ਕਿ ਰਵੀ ਜਾਨਿਬਿ ਖ਼ੁਦਾ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।੪੦।੪।
ਮੈਣ ਤਾਣ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਣ ਕਿ ਜਿਧਰ ਵੀ ਤੂੰ ਜਾਵੇਣ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਰੱਬ ਵਲ ਰਹੇ ।
ਬਸੂਇ ਗ਼ੈਰ ਚੂ ਬੇਗ਼ਾਨਗਾਣ ਚਿਹ ਮੀ ਗਰਦੀ ।
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਣ ਬੇਗਾਨਿਆਣ ਵਾਣਗ ਮੂੰਹ ਫੇਰ ਕੇ ਦੁਸ਼ਮਨਾਣ ਵੱਲ ਕਿਉਣ ਦੇਖਦਾ ਹੈਣ #
ਹਮੀ ਜ਼ਿ ਹਾਲਿ ਦਿਲਿ ਖ਼ਸਤਾ ਆਸ਼ਨਾ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।੪੦।੫।
ਥੋੜਾ ਇਧਰ ਵੀ ਦੇਖ ਤੇ ਇਸ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਦਿਲ ਦੀ ਖਬਰ ਲੈ ।
ਮੁਦਾਮ ਸ਼ਾਕਿਰੋ ਸ਼ਾਦਾਬ ਚੂੰ ਦਿਲਿ ਗੋਯਾ ।
ਗੋਯਾ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਤਰਹ ਸੰਤੋਖੀ ਅਤੇ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਰਹੁ,
ਤਮਾਮਿ ਮੁਤਲਿਬੋ ਫ਼ਾਰਿਗ਼ ਜ਼ਿ ਮੁਦਆ ਮੀ ਬਾਸ਼ ।੪੦।੬।
ਆਪਣੇ ਸੁਆਰਥਾਣ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬੇਪਰਵਾਹ ਨ ਹੋ ਜਾ । (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਣ ਤੂੰ ਅਸਲ ਮਨੋਰਥ ਨੂੰ ਪਾ ਲਵੇਣ ਗਾ)