ग़ज़ल भाई नन्द लालः

मुदाम बादा-कशो सूफी ओ सफ़ा मी बाश ।

प्रतिप्रभाते वाहेगुरुं यः प्रणामं करोति

तमामि ज़ुहद शौ वरिंदि बीनवा मी बाश ।४०।१।

वाहेगुरुः तं सन्तोषे श्रद्धे च दृढं (विश्वासी) करोति। (३२) ९.

बसूइ ग़ैर मिअफ़गन नज़र कि बे-बसरी ।

'शिरः' केवलं सर्वशक्तिमान् पुरतः प्रणामार्थं निर्मितम् आसीत्;

तमामि चशम शौ व सूइ दोसत वा मी बाश ।४०।२।

इदमेव च सर्वस्य शिरोवेदनानां (अस्मिन्) लोके चिकित्सा। (३३) ९.

ब-गिरदि कामति आण शाहि दिलरुबा मी गरद ।

अतः वयं सर्वदा परोपकारस्य पुरतः शिरः नत्वा स्थातव्यम्;

असीरि हलकाइ आण ज़ुलफ़ि मुशक सा मी बाश ।४०।३।

वस्तुतः अकालपुरखविज्ञः कश्चित् तस्य स्मरणे क्षणमपि परित्यक्तः न भविष्यति। (३४) ९.

न गोइमत कि सूइ दैर या हरम मी रौ ।

स्मृतौ विस्मृतः कथं बुद्धिमान् सुज्ञः इति कथ्यते ।

बहर तरफ़ कि रवी जानिबि क़ुदा मी बाश ।४०।४।

तस्य प्रमादः यः कश्चित् मूर्खः अशिष्टः च मन्तव्यः । (३५) ९.

बसूइ ग़ैर चू बेग़ानगाण चिह मी गरदी ।

ज्ञानी बोधिसत्त्वं च वाच्यालंकारेषु न निमग्नः भवति,

हमी ज़ि हालि दिलि क़सता आशना मी बाश ।४०।५।

तस्य सम्पूर्णजीवनस्य सिद्धिः केवलं अकालपुरखस्य स्मृतिः एव। (३६) ९.

मुदाम शाकिरो शादाब चूं दिलि गोया ।

एक एव प्रामाणिकः धर्मबुद्धिः स एव

तमामि मुतलिबो फ़ारिग़ ज़ि मुदआ मी बाश ।४०।६।

सर्वशक्तिमानस्मरणे क्षणमात्रमपि यः न परित्यक्तः भवति। (३७) ९.