गोया कथयति- "अहं कोऽस्मि इति मम वास्तविकतां प्राप्तुं न च अवगन्तुं शक्नोमि, हा ! मया केवलं मम जीवनस्य सर्वाणि सम्पत्तिः अपव्ययितवती।" (८) (४) गोया कथयति-"यदि कश्चित् कदापि प्रियस्य वीथिं गच्छति, .
सः तदा स्वर्गोद्याने अपि कदापि विहारं न करिष्यति स्म (यत् उपर्युक्तसुखस्य अधः भविष्यति)” इति । (८) (५) ९.
तव (सुन्दर) मुखस्य तुलनायां चन्द्रः लज्जितः भवति,
वस्तुतः जगतः सूर्योऽपि तव तेजसा पुरतः मर्सिते गुरु! तस्य कान्तिः प्रकाशः च भवतः वशीकृतः अस्ति। (९) (१) ९.
गोया: "मम नेत्रैः अकालपुरखात् परं कदापि न ज्ञातम्। धन्याः ते नेत्राणि ये सम्भवतः सर्वशक्तिमान् द्रष्टुं शक्नुवन्ति।" (९) (२) न मम ध्यानं पवित्रतां वा डींगं मारयामि, किन्तु यदि अहं कदापि अस्मिन् पापेन दोषी अस्मि तर्हि वाहेगुरुः सर्वक्षमा।” (९) (३) कुतः अन्यं प्राप्नुमः, यदा एकमात्रस्य विषये एतावत् कोलाहलः, कोलाहलः च भवति।" (९) (४) ९.
न वचः, वाहेगुरुनामात् परं कदापि गोया अधरे आगच्छति,
तस्य दिव्यगुणस्य सर्वक्षमात्वात्। (९) (५) ९.
(मम हृदयस्य कक्षे) अस्माकं समागमे, अकालपुरखविषये तस्मात् परं प्रवचनं प्रवचनं वा न प्रदत्तं भवति,
प्रविश्य अस्मिन् सङ्घे सम्मिलितं भवतु। अत्र (अस्य समागमस्य गोपनीयतायां) अपरिचितः नास्ति। (१०) (१) ९.
परस्य व्यक्तित्वस्य चिन्ता न कृत्वा स्वस्य व्यक्तित्वस्य अवगमनं कर्तुं प्रयतध्वम्;