ग़ज़ल भाई नन्द लालः

गर दसति मन हमेशा पैइ कार मीरवद ।

यथा भवन्तः रोमान्टिककथायाः स्वादं ग्रहीतुं आरभन्ते। (५०) (१) ९.

मन चूं कुनम कि दिल बसूइ यार मी रवद ।२८।१।

यद्यपि सर्वशक्तिमान् प्रति गहनः प्रेम कस्यचित् लौकिकजीवनं नाशयति।

आवाज़ि लनतरानी हर दम बोग़शि दिल ।

अद्यापि सः एतत् दिव्यं सुखं अन्यस्मात् दूरं श्रेष्ठं मन्यते । (५०) (२) ९.

मूसा मग़र बदीदनि दीदार मी-रवद ।२८।२।

तस्य स्मरणे याप्यमाणः स क्षणः प्राणश्च धन्यः।

ईण दीदा नीसत आण कि अज़ो अशक मी-चकद ।

तदेव च शिरः सौभाग्यं यत् भक्तिमार्गे समर्पयति, त्याजयति च। (५०) (३) ९.

जामि मुहबत असत कि सरशार मी-रवद ।२८।३।

सहस्रशः भक्ताः प्राणान् विवृत्य स्थिताः च...

दिलदार वा दिल ज़ि बसकि यके अंद दर वजूद ।

स्वनिवासमार्गस्य भित्तिं प्रति आश्रित्य। (५०) (४) ९.

जाण दिल हमेशा जानबि दिलदार मी-रवद ।२८।४।

दिव्यमार्गे यज्ञोपवीतः यः कश्चित् ।

दर हर दो कौन गरदनि ऊ सर-बुलंद शुद ।

मन्सोर इव क्रूसः (प्रेमस्य) तस्य योग्यः दण्डः अस्ति। (५०) (५) ९.

मनसूर वार हर कि सूइ दार मी-रवद ।२८।५।

धन्यं हृदयं यत् अकालपुरखप्रेमेण ओतप्रोतं भवति;

गोया ज़ि यादि दूसत हकीकी हयात याफ़त ।

वस्तुतः तीव्रभक्तिभारः एव स्वर्गाकाशस्य पृष्ठं नतवान्। (५०) (६) ९.

दीग़र चिरा बकूचाइ क़ुमार मी-रवद ।२८।६।

हे दयालुः सङ्कल्पपुरुषः ! यदि भवन्तः प्रेमभक्तिवादस्य (वीणा) एकं स्वरं एव ध्यानपूर्वकं श्रोतुं शक्नुवन्ति स्म ।