ग़ज़ल भाई नन्द लालः

बिआ चू सरवि क़रामाण दमे ब-सैरि रिआज़ ।

यदि भवन्तः प्रशंसां स्तुतिं च इच्छन्ति तर्हि ध्याने प्रवृत्ताः भवन्तु;

सूइ तू दीदाइ मा-रा निगाह गशत बिआज ।४३।१।

अन्यथा त्वं अन्ते क्षीणः अपमानितः च भविष्यसि । (४८) ९.

बराइ रेशि दिलम क़ंदाइ तू मरहम बस ।

लज्जा भव, किञ्चित् लज्जा भव, लज्जा भव,

तबसुमि लबि लाअलत दवाए हर इमराज़ ।४३।२।

पाषाणहृदयं कठिनहृदयं किञ्चित् अधिकं नमनीयं कुरु । (४९) ९.

निगाह करद वा मताइ दिलम ब-ग़ारत बुरद ।

नमनीयतायाः तात्पर्यं विनयम्, २.

बुरीद जेबि दिलम रा बि ग़मज़ा चूं मिकराज़ ।४३।३।

विनयः च सर्वेषां व्याधिचिकित्सा। (५०) ९.

ज़ि फ़ैज़ि मकदमत ऐ नौ-बहारि गुलशनि हुसन ।

आत्महंकारे कथं प्रवर्तन्ते सत्यस्य रसिनः ।

जहाण चूं बाग़ि इरम करदाई ज़हे फ़िआज़ ।४३।४।

अधोद्रोणीषु (सानुषु) शयितानां विषये कथं तृष्णा वा कामुकता वा उच्छ्रितशिरसाम्? (५१) ९.

चिरा बहालति गोया नज़र नमी फ़िगनी ।

अयं आडम्बरः मलिनः मलिनः च बिन्दुः अस्ति;

कि यक निगाहि तू हासिलि मुरादि अहिलि इग़राज़ ।४३।५।

तेन तव मुष्टिपूर्णमले शरीरे धामं कृतम्। (५२) ९.