توں مست-چال سرو وانگ جھٹّ پلم لئی باغ دی سیر نوں آ جا،
تیرے ول ویکھدے ویکھدے ساڈیان اکھان پکّ گئیان ہن ۔
میرے دل دے زخم لئی تیری اکو مسکان مرہم دا کمّ کردی ہے ۔
تیرے ہوٹھان دی مسکان ساریان بیماریان دی دوا ہے ۔
اس نے میرے ول اک نگاہ کرکے، نال ہی، میرے دل دی راس لٹ لئی ۔
اس نے آپنی ترچھی نزر نال میرے دل دے بوجھے نوں کینچی دی ترہ کٹّ دتا ۔
ہے روپ زمال دے باغ دی نو-بہار # آپنی آمد دی بکھشش نال، توں جہان نوں بہشت
دے باغ ورگا بنا دتا ہے، کہا چنگا ہے اہ بکھششان کرن والا ۔
توں گویا دی مندی ہالت ول کیون نہین اکّ نزر کردا#
کیونکِ غرز-مند لوکان لئی تیری اکو نگاہ مرادان پوریان کرن والی ہے ۔