غزلیں بھائی نند لال جی

kadam aan bih ki aoo raeh khudaa paimoodaa mee baashad |

کدم اہ چنگا ہے، جہڑا ربّ دے راہ ول چکیا جاوے ۔

zabaane bih ki dar zikar khudaa aasoodaa mee baashad |26|1|

جیبھا اہ بھلی ہے، جہڑی ربّ دے سمرن وچ سکھ جانے ۔

bahar sooe ki mee-beenam b chashamam maasavaa naaeid |

جدھر وی مین دیکھدا ہان میریان اکھان وچ کجھ سماؤندا نہین،

hameshaa nakab aoo dar deedaae maa boodaa mee baashad |26|2|

ہمیشا اس دے نکش ہی ساڈیان اکھان وچ سمائے رہندے ہن ۔

z faiz murashad kaamil maraa maaloom shud aakhir |

پورے گرو دی بکھشش نال اکھیر مینوں اہ گیان ہو گیا،

ki daaeim muradam duneea gama-aaloodaa mee baashad |26|3|

کِ دنیا دے لوک سدا غم اتے فکر وچ ہی پھسے رہندے ہن ۔

zahe saahibadil rauashan zameer aarif kaamil |

کتنا بھاگان والا ہے اس دل دا مالک، جس دی آتما روشن ہے اتے جو پورا گیانوان ہے ۔

kih bar daragaeh hak peshaanee aoo soodaa mee baashad |26|4|

آتے جس دا متھا ربّ دی درگاہ تے ننودا ہے ۔

ba-kurabaanee sar kooe bigarad v dam mazan goyaa |

کربانی لئی اس دی گلی ادالے، ئ گویا، پھردا رہو اتے شیخی ن مار،

eishaaratahaae chasham aoo maraa faramoodaa mee baashad |26|5|

مینوں تان اس دیان اکھان دے اشارے دا ہکم ملنا چاہیدا ہے ۔