ग़ज़ल भाई नन्द लालः

हर कस शनीदा असत ज़ि तू ग़ुफ़तगूइ क़ास ।

अकालपुरखस्य स्मरणं सन्तोषस्य श्रद्धायाः च भण्डारः अस्ति;

अज़ सद ग़मि शदीद शुदा ज़ूद तर क़लास ।४२।१।

तस्य च ध्यानस्य अभ्यासं कुर्वन् याचकः अपि राजा इव स्वस्य धूमधामैः, शक्तिभिः च उल्लासितः भवति। (४३) ९.

आबि हयाति मा सक़ुनि पीरि कामिल असत ।

अहर्निशं तस्य ध्याने सदा उल्लासाः ।

दिलहाइ मुरदा रा बिकुनद ज़िंदा ओ क़लास ।४२।२।

तेषां कृते तस्य ध्यानं वास्तविकं ध्यानं तस्य स्मरणं च वास्तविकं स्मरणम्। (४४) ९.

अज़ क़ुद-नमाईए तू क़ुदा हसत दूर तर ।

राजत्वं भिक्षा च किम् ? तत् अवगच्छ

बीनी दरूनि क़ेश शवी अज़ क़ुदी क़लास ।४२।३।

मनुष्याणां प्राणानां च प्रजापतिस्मृतिः । (४५) ९.

चूं सालकानि क़ुदाइ रा बा कुनी तू क़िदमते ।

यदि ईश्वरस्य स्मरणं भवतः जीवनस्य निकटमित्रं भवति तर्हि

अज़ कैदि ग़मि जहां ब-शवद जानि तो क़लास ।४२।४।

तदा, उभौ लोकौ भवतः आज्ञानुसारं पतति स्म। (४६) ९.

गोया तू दसति क़ुदा रा अज़ हिरस कोताह कुन ।

तस्य स्मरणे महती प्रशंसा स्तुतिः च भवति

ता अंदरूनि क़ाना बीनी क़ुदाइ क़ास ।४२।५।

अतः अस्माभिः तस्य नाम ध्यानं कर्तव्यम्; वस्तुतः अस्माभिः केवलं तं स्मर्तव्यम्। (४७) ९.