गझलें भाई नंद लाल जी

हर कस शनीदा असत ज़ि तू ग़ुफ़तगूइ क़ास ।

अकालपुराखाचे स्मरण हे समाधान आणि श्रद्धेचे भांडार आहे;

अज़ सद ग़मि शदीद शुदा ज़ूद तर क़लास ।४२।१।

आणि त्याचे चिंतन करण्याचा सराव करणारा भिकारी सुद्धा एखाद्या राजाप्रमाणे त्याच्या वैभवाने आणि सामर्थ्याने आनंदित होतो. (४३)

आबि हयाति मा सक़ुनि पीरि कामिल असत ।

ते, थोर आत्मे, रात्रंदिवस त्याच्या ध्यानात असताना नेहमी उत्साही असतात,

दिलहाइ मुरदा रा बिकुनद ज़िंदा ओ क़लास ।४२।२।

त्यांच्यासाठी त्यांचे ध्यान हेच खरे ध्यान आहे आणि त्यांचे स्मरण हेच खरे स्मरण आहे. (४४)

अज़ क़ुद-नमाईए तू क़ुदा हसत दूर तर ।

राजेशाही आणि दुष्टपणा म्हणजे काय? ते समजून घ्या

बीनी दरूनि क़ेश शवी अज़ क़ुदी क़लास ।४२।३।

ही मानव आणि आत्म्यांच्या निर्मात्याची स्मृती आहे. (४५)

चूं सालकानि क़ुदाइ रा बा कुनी तू क़िदमते ।

जर देवाचे स्मरण तुमच्या जीवनाचे जवळचे मित्र बनले,

अज़ कैदि ग़मि जहां ब-शवद जानि तो क़लास ।४२।४।

मग दोन्ही जग तुझ्या आज्ञेत येईल. (४६)

गोया तू दसति क़ुदा रा अज़ हिरस कोताह कुन ।

त्याचे स्मरण करण्यात मोठे कौतुक आणि स्तुती आहे

ता अंदरूनि क़ाना बीनी क़ुदाइ क़ास ।४२।५।

म्हणून, आपण त्याच्या नामाचे चिंतन केले पाहिजे; किंबहुना, आपण फक्त त्याचेच स्मरण केले पाहिजे. (४७)