आणि, जो कोणी निष्काळजी होऊन त्याला विसरतो तो खरोखरच दोषी आहे. (२५४)
हे अकालपुराख ! कृपया मला असे धैर्य आणि शक्ती आशीर्वाद द्या,
जेणेकरून माझे हे आयुष्य तुझ्या स्मरणात सार्थकी लागावे. (२५५)
अकालपुराखाच्या स्मरणात घालवलेले ते जीवन जगण्यासारखे आहे,
त्याचा कोणताही भाग त्याच्या स्मृतीशिवाय घालवला तर तो निव्वळ व्यर्थ आणि निरुपयोगी आहे. (२५६)
अकालपुराखाच्या स्मरणापेक्षा (आयुष्याचे) कोणतेही ध्येय श्रेष्ठ नाही.
आणि, त्याचे स्मरण केल्याशिवाय आपले अंतःकरण आणि मन कधीही प्रसन्न होऊ शकत नाही. (२५७)
वाहेगुरुंबद्दलची नॉस्टॅल्जिया आपल्याला चिरंतन आनंद देते;
आपण किती भाग्यवान आहोत की ते आपल्याला दिशा दाखवते (आपल्या जीवनात)!(258)
जरी अकालपुरख सर्वांच्या हृदयात वास करत आहे.