At, ang sinumang nagiging pabaya at nakalimot sa Kanya ay talagang nagkasala. (254)
O Akaalpurakh ! Pagpalain mo ako ng lakas ng loob at lakas,
Upang ang buhay kong ito ay ginugol sa isang kapaki-pakinabang na paraan sa pag-alala sa Iyo. (255)
Ang buhay na iyon ay nagkakahalaga ng pamumuhay na ginugol sa pag-alala sa Akaalpurakh,
Anumang bahagi nito na ginugol nang wala ang Kanyang alaala, ay isang pag-aaksaya at walang silbi. (256)
Walang layunin (ng buhay) na mas mabuti kaysa sa pag-alaala sa Akaalpurakh,
At, ang ating puso't isipan ay hindi kailanman malulugod kung hindi Siya naaalala. (257)
Ang nostalgia tungkol sa Waaheguru ay nagbibigay sa atin ng walang hanggang kagalakan;
Napakapalad natin na ipinakita nito sa atin ang direksyon (sa ating buhay)!(258)
Kahit na ang Akaalpurakh ay nananatili sa puso ng lahat,