Siya ay naging isang pambihirang araw nang madali at kusang-loob. (226)
Ang pinagbabatayan ng kahulugan ng pamumuhay nang walang alaala ng Waaheguru ay ganap na kamangmangan at kawalang-malay.
Ang mahalagang pag-aari ng pag-alaala sa Akaalpurakh ay nagiging kayamanan ng ilang mapapalad na nilalang. (227)
Ang isa ay maaaring makakuha ng isang sulyap sa Makapangyarihan sa lahat lamang
Kapag ang pakikisama ng isang tao sa mga marangal na santo ay naging mabunga. (228)
Kung ang isang tao ay maaaring manatili kahit isang salita ng Katotohanan sa kanyang puso,
Pagkatapos, ang Katotohanan ngunit walang iba kundi ang Katotohanan ay naaasimila sa mga ugat ng bawat buhok niya. (229)
Sinuman na maaaring idirekta ang kanyang sarili patungo sa banal na landas ng Waaheguru,
Ang kaluwalhatian at karilagan ng Diyos ay nagniningning sa kanyang mukha. (230)
Ang lahat ng kabutihan at kabutihang ito ay dahil sa kanila at sa kanilang mga pagpapala,
Ang samahan ng mga banal na tao (ng Diyos) ay isang hindi mabibiling pag-aari. (231)
Walang sinuman ang talagang nakakaintindi o nakaka-appreciate ng estado ng pag-iisip ng mga marangal na royalty na ito;