તે સરળતાથી અને સ્વયંભૂ એક અસાધારણ સૂર્ય બની ગયો. (226)
વાહેગુરુના સ્મરણ વિના જીવવાનો મૂળ અર્થ સંપૂર્ણ અજ્ઞાનતા અને ભોળપણ છે.
અકાલપુરખના સ્મરણની અમૂલ્ય સંપત્તિ કેટલાક ભાગ્યશાળી જીવોનો ખજાનો બની જાય છે. (227)
સર્વશક્તિમાનની જ ઝલક મળી શકે છે
જ્યારે ઉમદા સંતોનો સંગ ફળદાયી બને છે. (228)
જો કોઈ વ્યક્તિ તેના હૃદયમાં સત્યનો એક શબ્દ પણ પાળી શકે,
પછી, સત્ય, પરંતુ બીજું કંઈ નહીં પરંતુ સત્ય તેના દરેક વાળના મૂળમાં સમાઈ જાય છે. (229)
કોઈપણ જે પોતાને વાહેગુરુના દિવ્ય માર્ગ તરફ દોરી શકે છે,
ભગવાનનો મહિમા અને વૈભવ તેના ચહેરા પરથી ઝળકે છે. (230)
આ બધી પરોપકારી અને સૌમ્યતા તેમના અને તેમના આશીર્વાદને કારણે છે,
સંતપુરુષો (ભગવાનનો) સંગ એ એક અમૂલ્ય સંપત્તિ છે. (231)
આ ઉમદા રાજવીઓની મનની સ્થિતિને કોઈ ખરેખર સમજતું નથી કે કદર કરતું નથી;