तो सहज आणि उत्स्फूर्तपणे एक विलक्षण सूर्य बनला. (२२६)
वाहेगुरूंच्या स्मरणाशिवाय जगण्याचा मूळ अर्थ म्हणजे पूर्ण अज्ञान आणि भोळेपणा.
अकालपुराखाच्या स्मरणाची मौल्यवान संपत्ती काही भाग्यवान प्राण्यांची संपत्ती बनते. (२२७)
केवळ सर्वशक्तिमानाचे दर्शन घडू शकते
थोर संतांचा सहवास जेव्हा फलदायी होतो. (२२८)
जर कोणी सत्याचा एक शब्दही आपल्या हृदयात ठेवू शकतो,
मग, सत्य पण काहीही नसून सत्य त्याच्या प्रत्येक केसाच्या मुळाशी मिसळून जाते. (२२९)
जो कोणी स्वतःला वाहेगुरुच्या दिव्य मार्गाकडे निर्देशित करू शकतो,
देवाचे वैभव आणि तेज त्याच्या चेहऱ्यावरून पसरते. (२३०)
हे सर्व परोपकार आणि सौजन्य त्यांच्यामुळे आणि त्यांच्या आशीर्वादामुळे आहे.
संतांचा सहवास (ईश्वराचा) एक अमूल्य संपत्ती आहे. (२३१)
या उदात्त राजघराण्यांच्या मनाची अवस्था कोणालाच कळत नाही किंवा कौतुकही नाही;