ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 गझलें भाई नंद लाल जी
पान - 64
ਰੁਬਾਈਆਣ ।
रुबाईआण ।तेच या सर्व सृष्टीला आणि नैसर्गिक सौंदर्यांना कृपा आणि अभिजाततेने आशीर्वाद देतात. (२६९)
ਹਰ ਕਸ ਜ਼ਿ ਸ਼ੌਕਿ ਤੂ ਕਦਮ ਅਜ਼ ਸਰ ਸਾਖ਼ਤ ।
हर कस ज़ि शौकि तू कदम अज़ सर साक़त ।वाहेगुरुचे नाम हे त्यांच्या महान आणि संत भक्तांसाठी एक अलंकार आहे,
ਬਰ ਨਹੁ ਤਬਕ ਚਰਖ਼ਿ ਅਲਮ ਸਰ ਅਫ਼ਰਾਖ਼ਤ ।
बर नहु तबक चरक़ि अलम सर अफ़राक़त ।आणि, सर्वशक्तिमान देवाच्या तेजस्वी तेजामुळे या अभिजात लोकांचे डोळे नेहमीच मोती आणि रत्नांनी भरलेले असतात. (२७०)
ਸ਼ੁਦ ਆਮਦਨਸ਼ ਮੁਬਾਰਿਕ ਰਫ਼ਤਨ ਹਮ ।
शुद आमदनश मुबारिक रफ़तन हम ।त्यांचे शब्द कायमस्वरूपी जीवनासाठी धडे आहेत,
ਗੋਯਾ ਆਣ ਕਸ ਕਿ ਰਾਹਿ ਹੱਕ ਰਾ ਬਿਸ਼ਨਾਖ਼ਤ ।੧।
गोया आण कस कि राहि हक रा बिशनाक़त ।१।आणि, अकालपुराखाची स्मृती त्यांच्या ओठांवर/जिभेवर कायम राहते. (२७१)
ਕੂਰ ਅਸਤ ਹਰ ਆਣ ਦੀਦਾ ਕਿ ਹੱਕ ਰਾ ਨਭਸ਼ਨਾਖ਼ਤ ।
कूर असत हर आण दीदा कि हक रा नभशनाक़त ।त्यांच्या उच्चारांना दैवी शब्दांचा दर्जा आहे,
ਈਣ ਉਮਰਿ ਗਿਰਾਣ ਮਾਯਾ ਬ-ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਦਰਬਾਖ਼ਤ ।
ईण उमरि गिराण माया ब-ग़फ़लत दरबाक़त ।आणि त्यांचा एक श्वासही त्याची आठवण केल्याशिवाय जात नाही. (२७२)
ਊ ਗਿਰੀਆਣ ਕੁਨਾਣ ਆਮਦ ਬ-ਹਸਰਤ ਮੁਰਦ ।
ऊ गिरीआण कुनाण आमद ब-हसरत मुरद ।हे सर्व साधू खरोखरच दैवी दर्शनाचे साधक आहेत.
ਅਫ਼ਸੋਸ ਦਰੀਣ ਆਮਦ ਸ਼ੁਦ ਕਾਰੇ ਨਭਸਾਖ਼ਤ ।੨।
अफ़सोस दरीण आमद शुद कारे नभसाक़त ।२।आणि, हा आनंददायक सांसारिक प्रसार, खरं तर, एक स्वर्गीय फ्लॉवर बेड आहे. (२७३)
ਈਣ ਚਸ਼ਮਿ ਤੂ ਖ਼ਾਨਾ ਦਾਰਿ ਜਾਨਾਨਸਤ ।
ईण चशमि तू क़ाना दारि जानानसत ।ज्याने वाहेगुरुच्या भक्तांशी मैत्री केली,
ਈਣ ਤਖ਼ਤਿ ਵਜੂਦਿ ਮਸਨਦਿ ਸੁਲਤਾਨਸਤ ।
ईण तक़ति वजूदि मसनदि सुलतानसत ।हुमा पक्ष्याच्या पिसांच्या सावलीपेक्षा त्याची सावली (त्यांच्यावर) कितीतरी पटीने अधिक धन्य असेल (असे म्हणतात की हुमा पक्ष्याची सावली जगाचे राज्य देऊ शकते) असे समजा. (२७४)
ਹਰ ਬੂਅਲਹਵਸੇ ਬਸੂਇ ਊ ਰਾਹ ਨ ਬੁਰਦ ।
हर बूअलहवसे बसूइ ऊ राह न बुरद ।वाहेगुरुच्या ध्यानात लीन होणे म्हणजे आत्म-अहंकार सोडणे होय, हे आपण घेतले पाहिजे.
ਕਿ ਈਣ ਰਾਹ ਤਅੱਲਕਿ ਮੰਜ਼ਲਿ ਮਰਦਾਨਸਤ ।੩।
कि ईण राह तअलकि मंज़लि मरदानसत ।३।आणि, त्याच्याबद्दल विचार न केल्याने आपण इतर सर्व सांसारिक आकर्षणांमध्ये अडकतो. (२७५)
ਹਰ ਦਿਲ ਕਿ ਬਰਾਹਿ ਰਾਸਤ ਜਾਨਾਣ ਸ਼ੁਦਾ ਅਸਤ ।
हर दिल कि बराहि रासत जानाण शुदा असत ।आपल्या अहंकारापासून स्वतःची सुटका करणे हीच खरी मुक्ती आहे,
ਤਹਿਕੀਕ ਬਿਦਾਣ ਕਿ ਐਨਿ ਜਾਨਾਣ ਸ਼ੁਦਾ ਅਸਤ ।
तहिकीक बिदाण कि ऐनि जानाण शुदा असत ।आणि, वाहेगुरुच्या भक्तीने आपले मन बांधणे ही खरी मुक्ती आहे. (२७६)
ਯੱਕ ਜ਼ੱਰਾ ਜ਼ਿ ਫ਼ੈਜ਼ਿ ਰਹਿਮਤਸ਼ ਖ਼ਾਲੀ ਨੀਸਤ ।
यक ज़रा ज़ि फ़ैज़ि रहिमतश क़ाली नीसत ।ज्याने आपले मन सर्वशक्तिमानाशी जोडले आणि जोडले,
ਨੱਕਾਸ ਦਰੂਨਿ ਨਕਸ਼ ਪਿਨਹਾਣ ਸ਼ੁਦਾ ਅਸਤ ।੪।
नकास दरूनि नकश पिनहाण शुदा असत ।४।नऊ कुलुपांनी सुसज्ज असलेल्या आकाशातही त्याने सहज झेप घेतली आहे. (२७७)
ਈਣ ਆਮਦੋ ਰਫ਼ਤ ਜੁਜ਼ ਦਮੇ ਬੇਸ਼ ਨਬੂਦ ।
ईण आमदो रफ़त जुज़ दमे बेश नबूद ।अशा भगवंताशी संलग्न भक्तांचा संग,
ਹਰ ਜਾ ਕਿ ਨਜ਼ਰ ਕੁਨੇਮ ਜੁਜ਼ ਖ਼ੇਸ਼ ਨਬੂਦ ।
हर जा कि नज़र कुनेम जुज़ क़ेश नबूद ।हे घ्या की ते सर्व उपचार आहे; तथापि, आपण ते मिळविण्यासाठी पुरेसे भाग्यवान कसे असू शकतो? (२७८)
ਮਾਣ ਜਾਨਿਬਿ ਗ਼ੈਰ ਚੂੰ ਂਨਿਗਾਹ ਬਿਕੁਨੇਮ ।
माण जानिबि ग़ैर चूं ंनिगाह बिकुनेम ।आस्था आणि धर्म दोन्ही आश्चर्यचकित होतात,
ਚੂੰ ਗ਼ੈਰ ਤੂ ਹੀਚ ਕਸੇ ਪਸੋ ਪੇਸ਼ ਨਬੂਦ ।੫।
चूं ग़ैर तू हीच कसे पसो पेश नबूद ।५।आणि मर्यादेपलीकडच्या या आश्चर्यात ते गोंधळून जातात. (२७९)
ਹਰ ਬੰਦਾ ਕੂ ਤਾਲਿਬਿ ਮੌਲਾ ਬਾਸ਼ਦ ।
हर बंदा कू तालिबि मौला बाशद ।जो कोणी अशी पवित्र आणि दैवी इच्छा आत्मसात करतो,
ਦਰ ਹਰ ਦੋ ਜਹਾਣ ਰੁਤਬਾ-ਅੰਸ਼ ਊਲਾ ਬਾਸ਼ਦ ।
दर हर दो जहाण रुतबा-अंश ऊला बाशद ।त्यांचे गुरू (शिक्षक) हे जन्मजात आणि आंतरिक ज्ञानाचे स्वामी आहेत. (२८०)
ਗੋਯਾ ਦੋ ਜਹਾਣ ਰਾ ਬ-ਜੌਏ ਬਿ-ਸਤਾਨੰਦ ।
गोया दो जहाण रा ब-जौए बि-सतानंद ।देवाने जोडलेले थोर संत तुमचे त्याच्याशी नाते जोडू शकतात,
ਮਜਨੂੰਨਿ ਤੂ ਕੈ ਆਸ਼ਕਿ ਲੈਲਾ ਬਾਸ਼ਦ ।੬।
मजनूंनि तू कै आशकि लैला बाशद ।६।ते तुम्हाला शाश्वत खजिना, नाम मिळविण्यासाठी देखील मदत करू शकतात. (२८१)
ਦਰ ਦਹਿਰ ਕਿ ਮਰਦਾਨਿ ਖ਼ੁਦਾ ਆਮਦਾ ਅੰਦ ।
दर दहिर कि मरदानि क़ुदा आमदा अंद ।एका ज्ञानी व्यक्तीसाठी ही एक अमर कामगिरी आहे,
ਬਰ ਗ਼ੁਮ-ਸ਼ੁਦਗਾਨਿ ਰਹਿਨੁਮਾ ਆਮਦਾ ਅੰਦ ।
बर ग़ुम-शुदगानि रहिनुमा आमदा अंद ।ही म्हण सामान्यतः सुप्रसिद्ध आहे, आणि प्रत्येकजण त्यास परिचित आहे. (२८२)
ਗੋਯਾ ਅਗਰ ਈਂ ਚਸ਼ਮਿ ਤੂ ਮੁਸ਼ਤਾਕਿ ਖ਼ੁਦਾ ਅਸਤ ।
गोया अगर ईं चशमि तू मुशताकि क़ुदा असत ।ज्ञानी, परिपूर्ण आणि देव भक्तांच्या प्रेमात बुडलेले;
ਮਰਦਾਨਿ ਖ਼ੁਦਾ ਖ਼ੁਦਾ-ਨੁਮਾ ਆਮਦਾ ਅੰਦ ।੭।
मरदानि क़ुदा क़ुदा-नुमा आमदा अंद ।७।ध्यानात त्यांच्या जिभेवर आणि ओठांवर नेहमी त्यांचे नाम असते. (२८३)
ਦਰ ਮਜ਼ਹਬਿ ਮਾ ਗ਼ੈਰ-ਪਰਸਤੀ ਨ ਕੁਨੰਦ ।
दर मज़हबि मा ग़ैर-परसती न कुनंद ।त्याच्या नामाचे सतत चिंतन करणे ही त्यांची उपासना आहे;
ਸਰ ਤਾ ਬਕਦਮ ਬਹੋਸ਼ ਓ ਮਸਤੀ ਨ ਕੁਨੰਦ ।
सर ता बकदम बहोश ओ मसती न कुनंद ।आणि, अकालपुराखाने दिलेला शाश्वत खजिना एखाद्याला त्याच्या मार्गाकडे निर्देशित करतो. (२८४)
ਗ਼ਾਫ਼ਲਿ ਨਸ਼ਵੰਦ ਯਕ ਦਮ ਅਜ਼ ਯਾਦਿ ਖ਼ੁਦਾ ।
ग़ाफ़लि नशवंद यक दम अज़ यादि क़ुदा ।जेव्हा दैवी शाश्वत खजिना आपला चेहरा दर्शवितो,
ਦੀਗਰ ਸੁਖ਼ਨ ਅਜ਼ ਬੁਲੰਦੋ ਪਸਤੀ ਨ ਕੁਨੰਦ ।੮।
दीगर सुक़न अज़ बुलंदो पसती न कुनंद ।८।तेव्हा तुम्ही वाहेगुरुचे व्हाल आणि ते तुमचे असतील. (२८५)
ਯੱਕ ਜ਼ੱਰਾ ਅਗਰ ਸ਼ੌਕਿ ਇਲਾਹੀ ਬਾਸ਼ਦ ।
यक ज़रा अगर शौकि इलाही बाशद ।अकालपुराखाची सावली कुणाच्या हृदयावर पडली तर,
ਬਿਹਤਰ ਕਿ ਹਜ਼ਾਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਬਾਸ਼ਦ ।
बिहतर कि हज़ार बादशाही बाशद ।मग हे घ्या की वियोगाचा वेदनादायक काटा आपल्या मनाच्या पायातून (खोलीत) काढला गेला आहे. (२८६)
ਗੋਯਾ-ਸਤ ਗ਼ੁਲਾਮਿ ਮੁਰਸ਼ਦਿ ਖ਼ੇਸ਼ ।
गोया-सत ग़ुलामि मुरशदि क़ेश ।वियोगाचा काटा जेव्हा ह्रदयाच्या पायावरून सरकला,
ਈਣ ਖ਼ਤ ਨ ਮੁਹਤਾਜਿ ਗਵਾਹੀ ਬਾਸ਼ਦ ।੯।
ईण क़त न मुहताजि गवाही बाशद ।९।मग हे घ्या की अकालपुराखाने आपल्या हृदयाचे मंदिर आपले निवासस्थान बनवले आहे. (२८७)
ਹਰ ਕਸ ਬ-ਜਹਾ ਨਸ਼ਵੋ ਨੁਮਾ ਮੀ ਖ਼ਾਹਦ ।
हर कस ब-जहा नशवो नुमा मी क़ाहद ।नदी किंवा समुद्रात पडलेल्या पाण्याच्या थेंबाप्रमाणे, स्वतःची ओळख सोडून (विनम्रता दर्शवित),
ਅਸਪੋ ਸ਼ੁਤਰੋ ਫ਼ੀਲੋ ਤਿਲਾ ਮੀ ਖ਼ਾਹਦ ।
असपो शुतरो फ़ीलो तिला मी क़ाहद ।तो स्वतः नदी आणि महासागर झाला; (अशा प्रकारे आकालपुराखाच्या पाया पडलो) आणि त्याच्याशी एकरूप झाले. (२८८)
ਹਰ ਕਸ ਜ਼ਿ ਬਰਾਇ ਖ਼ੇਸ਼ ਚੀਜ਼ੇ ਮੀ ਖ਼ਾਹਦ ।
हर कस ज़ि बराइ क़ेश चीज़े मी क़ाहद ।थेंब सागरात विलीन झाला की,
ਗੋਯਾ ਜ਼ਿ ਖ਼ੁਦਾ ਯਾਦਿ ਖ਼ੁਦਾ ਮੀ ਖ਼ਾਹਦ ।੧੦।
गोया ज़ि क़ुदा यादि क़ुदा मी क़ाहद ।१०।त्यानंतर, ते समुद्रापासून वेगळे केले जाऊ शकत नाही. (२८९)
ਪੁਰ ਗਸ਼ਤਾ ਜ਼ਿ ਸਰ ਤਾ ਬ-ਕਦਮ ਨੂਰ-ਉਲ-ਨੂਰ ।
पुर गशता ज़ि सर ता ब-कदम नूर-उल-नूर ।जेव्हा थेंब समुद्राच्या दिशेने धावू लागला,
ਆਈਨਾ ਕਿ ਦਰ ਵੈਨ ਬਵਦ ਹੀਚ ਕਸੂਰ ।
आईना कि दर वैन बवद हीच कसूर ।तेव्हा फक्त पाण्याचा थेंब असण्याचे महत्त्व लक्षात आले. (२९०)
ਤਹਿਕੀਕ ਬਿਦਾਣ ਜ਼ਿ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲਾਣ ਦੂਰ ਬਵਦ ।
तहिकीक बिदाण ज़ि ग़ाफ़िलाण दूर बवद ।या चिरंतन भेटीने थेंब बहाल केल्यावर,
ਊ ਦਰ ਦਿਲਿ ਆਰਿਫ਼ ਕਰਦਾ ਜ਼ਹੂਰ ।੧੧।
ऊ दर दिलि आरिफ़ करदा ज़हूर ।११।वास्तविकता समोर आली आणि तिची दीर्घकाळची इच्छा पूर्ण झाली. (२९१)
ਈਣ ਉਮਰਿ ਗਿਰਾਣ-ਮਾਯਾ ਕਿ ਬਰਬਾਦ ਸ਼ਵਦ ।
ईण उमरि गिराण-माया कि बरबाद शवद ।थेंब म्हणाला, "मी पाण्याचा एक छोटासा थेंब असलो तरी, मला या विशाल सागराचा विस्तार मोजता आला आहे." (२९२)
ਈਣ ਖ਼ਾਨਾਇ ਵੀਰਾਣ ਬ-ਚਿਹ ਆਬਾਦ ਸ਼ਵਦ ।
ईण क़ानाइ वीराण ब-चिह आबाद शवद ।जर महासागर, त्याच्या अत्यंत दयाळूपणामुळे, मला आत घेण्यास तयार असेल,
ਤਾ ਮੁਰਸ਼ਦਿ ਕਾਮਿਲ ਨਦਿਹਦ ਦਸਤ ਬ੍ਰਹਮ ।
ता मुरशदि कामिल नदिहद दसत ब्रहम ।आणि, त्याच्या क्षमतेपेक्षाही मला स्वतःमध्ये विलीन करण्याचे मान्य केले; (२९३)
ਗੋਯਾ ਦਿਲਿ ਗ਼ਮਗੀਨ ਤੂ ਚੂੰ ਸ਼ਾਦ ਬਵਦ ।੧੨।
गोया दिलि ग़मगीन तू चूं शाद बवद ।१२।आणि, ती समुद्राच्या अंतरातून भरतीच्या लाटेसारखी उठली,
ਦਿਲਿ ਜ਼ਾਲਮਿ ਬ-ਕਸਦਿ ਕੁਸ਼ਤਨਿ ਮਾ-ਸਤ ।
दिलि ज़ालमि ब-कसदि कुशतनि मा-सत ।ती दुसरी लाट बनली आणि मग समुद्राला आदराने नतमस्तक झाली. (२९४)
ਦਿਲਿ ਮਜ਼ਲੂਮਿ ਮਨ ਬਸੂਇ ਖ਼ੁਦਾ ਸਤ ।
दिलि मज़लूमि मन बसूइ क़ुदा सत ।त्याच रीतीने, अशा प्रत्येक व्यक्तीचा ज्याचा सर्वशक्तिमानाशी संगम होता,
ਊ ਦਰੀਣ ਫ਼ਿਕਰ ਤਾਣ ਬਮਾ ਚਿਹ ਕੁਨਦ ।
ऊ दरीण फ़िकर ताण बमा चिह कुनद ।ध्यानाच्या मार्गावर पूर्ण आणि परिपूर्ण झाले. (२९५)
ਮਾ ਦਰੀਣ ਫ਼ਿਕਰ ਤਾ ਖ਼ੁਦਾ ਚਿਹ ਕੁਨਦ ।੧੩।
मा दरीण फ़िकर ता क़ुदा चिह कुनद ।१३।प्रत्यक्षात लाट आणि महासागर एकच आहेत,
ਦਰ ਹਾਸਿਲਿ ਉਮਰ ਆਣ ਚਿਹ ਮਾ ਯਾਫ਼ਤਾ ਏਮ ।
दर हासिलि उमर आण चिह मा याफ़ता एम ।पण तरीही त्यांच्यात खूप फरक आहे. (२९६)
ਦਰ ਹਰ ਦੋ-ਜਹਾਣ ਯਾਦਿ ਖ਼ੁਦਾ ਯਾਫ਼ਤਾ ਏਮ ।
दर हर दो-जहाण यादि क़ुदा याफ़ता एम ।मी फक्त एक साधी लाट आहे, तू प्रचंड मोठा सागर आहेस,
ਈਣ ਹਸਤੀਏ ਖ਼ੇਸ਼ਤਨ ਬਲਾ ਬੂਦ ਅਜ਼ੀਮ ।
ईण हसतीए क़ेशतन बला बूद अज़ीम ।त्यामुळे तुझ्यात आणि माझ्यात जमीन-आकाश इतका मोठा फरक आहे. (२९७)
ਅਜ਼ ਖ਼ੇਸ਼ ਗੁਜ਼ਸ਼ਤੇਮ ਖ਼ੁਦਾ ਯਾਫ਼ਤਾ ਏਮ ।੧੪।
अज़ क़ेश गुज़शतेम क़ुदा याफ़ता एम ।१४।मी काही नाही; हे सर्व (मी आहे) फक्त तुझ्या आशीर्वादामुळे आहे,
ਅਜ਼ ਖ਼ਾਕਿ ਦਰਿ ਤੂ ਤੂਤੀਆ ਯਾਫ਼ਤਾਏਮ ।
अज़ क़ाकि दरि तू तूतीआ याफ़ताएम ।तुझ्या विशाल प्रकट जगात मी देखील एक लहर आहे. (२९८)
ਕਜ਼ ਦੌਲਤਿ ਆਣ ਨਸ਼ਵੋ ਨੁਮਾ ਯਾਫ਼ਤਾਏਮ ।
कज़ दौलति आण नशवो नुमा याफ़ताएम ।तुम्हाला महान व्यक्तींचा सहवास हवा आहे,
ਮਾ ਸਿਜਦਾ ਬਰ ਰੂਇ ਗ਼ੈਰ ਦੀਗਰ ਨਭਕੁਨੇਮ ।
मा सिजदा बर रूइ ग़ैर दीगर नभकुनेम ।ही पहिली आणि सर्वात महत्वाची गोष्ट असेल जी तुम्हाला आवश्यक असेल. (२९९)
ਦਰ ਖ਼ਾਨਾਇ ਦਿਲ ਨਕਸ਼ਿ ਖ਼ੁਦਾ ਯਾਫ਼ਤਾਏਮ ।੧੫।
दर क़ानाइ दिल नकशि क़ुदा याफ़ताएम ।१५।तो परिपूर्ण आणि पूर्ण निर्माता त्याच्या स्वतःच्या निर्मितीद्वारे दृश्यमान आहे,
ਗੋਯਾ ਖ਼ਬਰ ਅਜ਼ ਯਾਦਿ ਖ਼ੁਦਾ ਯਾਫ਼ਤਾਏਮ ।
गोया क़बर अज़ यादि क़ुदा याफ़ताएम ।खरं तर, निर्माता त्याच्या स्वतःच्या स्वभावात आणि प्रकटीकरणांमध्ये राहतो. (३००)
ਈਣ ਜਾਮਿ ਲਬਾ-ਲਬ ਅਜ਼ ਕੁਜਾ ਯਾਫ਼ਤਾਏਮ ।
ईण जामि लबा-लब अज़ कुजा याफ़ताएम ।निर्माता आणि त्याची निर्मिती एकच आहे,
ਜੁਜ਼ ਤਾਲਿਬਿ ਹੱਕ ਨਸੀਬਿ ਹਰ ਕਸ ਨ ਬਵਦ ।
जुज़ तालिबि हक नसीबि हर कस न बवद ।ते, थोर व्यक्ती, प्रॉव्हिडंट वगळता सर्व भौतिक विचलनाचा त्याग करतात. (३०१)
ਈਣ ਦੌਲਤਿ ਨਾਯਾਬ ਕਿ ਮਾ ਯਾਫ਼ਤਾਏਮ ।੧੬।
ईण दौलति नायाब कि मा याफ़ताएम ।१६।हे माझ्या प्रिय मित्रा! मग तुम्हीही निर्णय घ्यावा आणि निष्कर्ष काढावा,
ਗੋਯਾ ਤਾ ਕੈ ਦਰੀਣ ਸਰਾਏ ਮਾਦੂਅਮ ।
गोया ता कै दरीण सराए मादूअम ।देव कोण आहे आणि तू कोण आहेस आणि दोघांमध्ये फरक कसा करायचा. (३०२)
ਗਾਹੇ ਲਾਜ਼ਮ ਸ਼ਵਦ ਵ ਗਾਹੇ ਮਲਜ਼ੂਮ ।
गाहे लाज़म शवद व गाहे मलज़ूम ।जर, तुमच्या शोधात, तुमची अकालपुराखाशी भेट झाली असेल.
ਤਾ ਕੈ ਚੂ ਸਗਾਣ ਬਰ ਉਸਤਖ਼ਾਣ ਜੰਗ ਕੁਨੇਮ ।
ता कै चू सगाण बर उसतक़ाण जंग कुनेम ।तेव्हा उपासना आणि ध्यान या शब्दाशिवाय दुसरा कोणताही शब्द उच्चारू नये. (३०३)
ਦੁਨਿਆ ਮਾਲੂਅਮ ਅਹਿਲਿ ਦੁਨਿਆ ਮਾਲੂਅਮ ।੧੭।
दुनिआ मालूअम अहिलि दुनिआ मालूअम ।१७।हे सर्व मूर्त आणि अमूर्त वरदान ध्यानामुळे आहे,
ਗੋਯਾ ਅਗਰ ਆਣ ਜਮਾਲ ਦੀਦਨ ਦਾਰੀ ।
गोया अगर आण जमाल दीदन दारी ।ध्यानाशिवाय आपले हे जीवन केवळ शोक आणि अपमान आहे. (३०४)
ਅਜ਼ ਖ਼ੁਦ ਹਵਸ ਮੈਲਿ ਰਮੀਦਨ ਦਾਰੀ ।
अज़ क़ुद हवस मैलि रमीदन दारी ।सर्वशक्तिमान देवाने असेही म्हटले आहे,
ਜ਼ੀਣ ਦੀਦਾ ਮਬੀਣ ਕਿ ਹਜ਼ਾਬ ਸਤ ਤੁਰਾ ।
ज़ीण दीदा मबीण कि हज़ाब सत तुरा ।जो कोणी स्वतःला देवाच्या माणसात रूपांतरित करतो त्याची पूर्तता केली जाते." (३०५) जो कोणी स्वतःच्या तोंडून घोषित करतो की तो देव आहे, इस्लामिक धार्मिक कायद्याने त्याला मन्सूरप्रमाणेच वधस्तंभावर खिळले आहे. (३०६) देवाशी मद्यपान केलेले आहे. सदैव सावध राहा, जाणकारांसाठी झोपेतही स्वप्ने पाहणे म्हणजे जागे राहण्यासारखे आहे (३०७) प्रत्यक्षात, अनादर करणाऱ्याला स्वतःच्या कृतीचे परिणाम भोगावे लागतात, कारण तो 'आदर' असतो. आणि 'सभ्यता' जी योग्य मार्गाची सर्व दिशा दर्शविण्यास सक्षम आहे (३०८) जर तुम्ही स्वतःला अकालपुराखाच्या रूपात रूपांतरित केले असेल, आणि, जर तुम्ही त्या अतुलनीय आणि अतुलनीय वाहेगुरुमध्ये विलीन झाला असाल, (३०९) तर. तुम्ही ध्यानाचा मार्ग स्वीकारला पाहिजे, आणि ध्यानाचा दैवी आध्यात्मिक मार्ग धरून त्याचे (आवडते) व्यक्ती व्हावे (310) एखाद्याने सर्व परिस्थितीत त्याची उपस्थिती गृहीत धरली पाहिजे, त्याला सर्वव्यापी आणि अविचल मानले पाहिजे आणि ते देखील स्वीकारले पाहिजे. तो सर्वत्र सर्व काही पाहण्यास सक्षम आहे. (311) भगवंताच्या मार्गात आदर आणि सभ्यतेशिवाय दुसरे कोणतेही शिक्षण नाही, त्याच्या साधक-भक्ताने त्याच्या आदेशाशिवाय काहीही स्वीकारणे शहाणपणाचे नाही. (३१२) परमात्म्याचे साधक सदैव आदरणीय असतात, त्यांचे स्मरण करताना पूज्यभावाने तृप्तही होतात. (३१३) धर्मत्यागी व्यक्तीला त्या महान व्यक्तींच्या परंपरेबद्दल काय माहिती आहे? अकालपुराखाचे दर्शन घेण्यासाठी नास्तिकाचे प्रयत्न नेहमीच निष्फळ ठरतील. (३१४) अनादर करणारा दैवी आत्म्याकडे जाणारा मार्ग शोधू शकत नाही; भटक्या माणसाला कधीही भगवंताचा मार्ग सापडला नाही आणि त्याच्यापर्यंत पोहोचणे फारच कमी आहे. (३१५) आदर हाच वाहेगुरुच्या मार्गाचा मार्गदर्शक आहे; आणि, नास्तिक त्याचे आशीर्वाद घेण्यापासून रिक्त राहतो. (३१६) वाहेगुरुच्या क्रोधामुळे ज्याची निंदा झाली आहे, त्या सर्वशक्तिमान देवाकडे नास्तिक कसा मार्ग शोधू शकेल? (३१७) जर तुम्ही देवाच्या उदात्त आत्म्यांचा आश्रय (आणि त्यांच्या सावलीत कार्य करण्यास सहमती) शोधत असाल तर , तुम्हाला तेथे आदरणीयतेबद्दल शिकवणी आणि सूचना मिळतील. (३१८) या ठिकाणी (महान व्यक्तींचे) येऊन धर्मत्यागीही श्रद्धेचे धडे देण्यास समर्थ होतात, इथे विझलेले दिवेही जगभर प्रकाश पसरू लागतात. (३१९) हे अकालपुराख! अविचारी लोकांवरही कृपा कर, म्हणजे ते आपले जीवन तुझ्या स्मरणात घालवू शकतील. (320) वाहेगुरुंच्या स्मरणाचा (गोड चव) जर तुम्हाला आस्वाद घेता आला, तर हे सत्पुरुष! तुम्ही अमर होऊ शकता. (३२१) या कारणास्तव या घाणेरड्या शरीराला कायमस्वरूपी समजा कारण त्याची भक्ती तुमच्या हृदयाच्या किल्ल्यावर कायमस्वरूपी प्रस्थापित झाली आहे. (३२२) अकालपुराखाबद्दलचे प्रेम आणि आनंद ही आत्म्याची जीवनरेषा आहे, त्याच्या स्मरणात श्रद्धा आणि धर्माची संपत्ती आहे. (३२३) प्रत्येक हृदयात वाहेगुरुचा उत्साह आणि उत्साह कसा टिकेल आणि घाणीने बनलेल्या देहाचा आश्रय कसा घ्यावा. (३२४) जेव्हा अकालपुराखाबद्दलची तुमची आसक्ती तुम्हाला आधार देईल, तेव्हा तुम्ही नियंत्रण मिळवाल आणि दैवी शाश्वत संपत्ती प्राप्त कराल हे गृहीत धरा. (३२५) त्याच्या मार्गाची धूळ आपल्या डोळ्यांना आणि डोक्यासाठी कोलीरियमसारखी आहे, ही धूळ ज्ञानी लोकांसाठी मुकुट आणि सिंहासनापेक्षा अधिक मौल्यवान आहे. (३२६) ही ऐहिक संपत्ती कधीच टिकणारी नाही, देवाच्या खऱ्या भक्तांच्या निवाड्यानुसार तुम्ही हे स्वीकारावे. (३२७) वाहेगुरुचे ध्यान तुमच्यासाठी नेहमीच अत्यावश्यक असते आणि त्यांच्याविषयीचे प्रवचन तुम्हाला कायमचे स्थिर आणि अचल बनवते. (३२८) अकालपुराखाचे भक्त हे दैवी ज्ञानाशी घनिष्ठपणे जोडलेले असतात, आणि दैवी ज्ञानाची प्राप्ती त्यांच्या आत्म्यात पूर्णपणे लीन असते. (३२९) अकालपुराखाच्या भक्तीचे सिंहासन शाश्वत आणि अविनाशी आहे, जरी प्रत्येक शिखराला कुंड आहे. (330) देवाच्या प्रेमाच्या उत्कटतेचा चमत्कार चिरंतन आणि विनाशकारी आहे, त्याच्या भक्तीचा एक कण आपल्याला मिळावा अशी इच्छा असते. (३३१) ज्याला असा कण प्राप्त होण्यास भाग्यवान आहे, तो अमर होतो, प्रत्यक्षात त्याची इच्छा (अकालपुराखाला भेटण्याची) पूर्ण होते. (३३२) जेव्हा तो पूर्णत्वाच्या टप्प्यावर पोहोचतो तेव्हा त्याच्या भक्तीच्या तीव्र इच्छेचा कण त्याच्या हृदयात रुजतो. (३३३) त्याच्या प्रत्येक केसातून परमात्मा अमृत बाहेर पडतो आणि सर्व जग त्याच्या सुगंधाने जिवंत होऊन वर येते. (३३४) नशीबवान आहे ती व्यक्ती ज्याने भविष्यकाळ प्राप्त केला आहे; आणि, ज्याने स्वतःला ईश्वराच्या स्मरण सोडून इतर सर्व सांसारिक वस्तूंपासून दूर (अलिप्त) केले आहे. (३३५) ऐहिक वेषात राहूनही, तो सर्व भौतिक गोष्टींपासून अलिप्त असतो, भगवंताच्या अस्तित्वाप्रमाणे तो एक छुपा व्यक्तिचित्र जपतो. (३३६) बाहेरून तो मूठभर धुळीच्या तावडीत असल्याचे भासत असेल, आतून तो सदैव पवित्र अकालपुराखाविषयी बोलण्यात गुंतलेला असतो आणि त्याच्याबरोबर राहतो. (३३७) बाहेरून, तो आपल्या मुलाच्या आणि पत्नीच्या प्रेमात बुडलेला दिसतो, प्रत्यक्षात तो नेहमी (विचार आणि कृतीत) त्याच्या देवाशी राहतो. (३३८) बाहेरून, तो 'इच्छा आणि लोभ' यांच्याकडे कललेला दिसतो, परंतु अंतर्मनात, तो वाहेगुरूंच्या स्मरणात पवित्र आणि पवित्र राहतो. (३३९) बाहेरून तो घोडे आणि उंटांकडे लक्ष देताना दिसतो, पण आतून तो ऐहिक हब-हब आणि कोलाहल यापासून अलिप्त राहतो. (३४०) तो बाहेरून सोन्या-चांदीत गुंतलेला दिसतो, पण खरं तर तो जमिनीचा आणि पाण्याचा आतून स्वामी आहे. (३४१) त्याचे आंतरिक मूल्य हळुहळू प्रगट होत जाते, किंबहुना तो सुगंधाचा डबा बनतो. (३४२) त्याचे आंतरिक आणि बाह्य आत्म एकरूप होतात, दोन्ही जग त्याच्या आज्ञेचे अनुयायी बनतात. (३४३) त्याचे हृदय आणि जीभ अकालपुरखाच्या स्मरणात सर्वकाळ आणि सदैव मग्न असतात, त्याची जीभ त्याचे हृदय आणि हृदय त्याची जीभ बनते. (३४४) भगवंताशी एकरूप झालेले ते संत आत्मे स्पष्टपणे सांगतात की, भगवंताचे लोक ध्यानात असताना सुखी व आनंदी राहतात.’ (३४५)
ਬੇ-ਦੀਦਾ ਬਿਬੀਣ ਹਰ ਆਣ ਚਿਹ ਦੀਦਨ ਦਾਰੀ ।੧੮।
बे-दीदा बिबीण हर आण चिह दीदन दारी ।१८।आमचे खरे राजा, वाहेगुरु यांचे प्रभुत्व आणि वैभव सर्वज्ञात आहे,
ਮੌਜੂਦ ਖ਼ੁਦਾਸਤ ਤੂ ਕਿਰਾ ਮੀ ਜੋਈ ।
मौजूद क़ुदासत तू किरा मी जोई ।या मार्गावरून चालणाऱ्या पादचाऱ्यापुढे मी नतमस्तक होतो. (३४६)
ਮਕਸੂਦ ਖ਼ੁਦਾਸਤ ਤੂ ਕੁਜਾ ਮੀ ਪੋਈ ।
मकसूद क़ुदासत तू कुजा मी पोई ।या मार्गावरील प्रवासी त्याच्या गंतव्यस्थानी पोहोचला,
ਈਣ ਹਰ ਦੋ ਜਹਾਣ ਨਿਸ਼ਾਨਿ ਦੌਲਤਿ ਤੁਸਤ ।
ईण हर दो जहाण निशानि दौलति तुसत ।आणि, त्याचे हृदय जीवनाचे खरे उद्दिष्ट आणि प्राप्तीशी परिचित झाले. (३४७)
ਯਾਅਨੀ ਸੁਖ਼ਨ ਅਜ਼ ਜ਼ਬਾਨਿ ਹੱਕ ਮੀ ਗੋਈ ।੧੯।
याअनी सुक़न अज़ ज़बानि हक मी गोई ।१९।देवाच्या लोकांना खरोखर फक्त त्याच्या ध्यानाची गरज आहे,