Is iad a bheannacht na cruthuithe agus na háille nádúrtha seo go léir le grásta agus le galántas. (269)
Ornáid is ea Naam of Waaheguru dá dhílse uaisle agus naofa,
Agus, tá súil na n-uaisle seo i gcónaí lán de phéarlaí agus de GEMS mar gheall ar ghlóir reful an Uilechumhachtach. (270)
Is ceachtanna don saol buan a gcuid focal,
Agus, fanann cuimhne Akaalpurakh ar a gcuid liopaí / teanga go deo. (271)
Tá stádas focail Dhiaga ag a gcuid cainte,
Agus, ní fiú anáil amháin dá gcuid a chaitheamh gan cuimhneamh air. (272)
Is fíor-iarrthóirí radharc Dé iad na daoine naomhtha seo go léir,
Agus, tá an scaipeadh saolta aoibhinn seo, go deimhin, ina leaba bláth neamhaí. (273)
Cibé duine a d'fhorbair cairdeas le díograiseoirí Waaheguru,
Glac leis go mbeidh a scáth (ar siad) i bhfad níos beannaithe ná scáth cleití an éin Humaa (Deirtear gur féidir le scáth éan Humaa ríocht an domhain a bhronnadh). (274)
Ba cheart dúinn glacadh leis gurb é is brí le fáil i machnamh Waaheguru éirí as féin-ego,
Agus, mura mbeimis ag smaoineamh air, chuirfí i bhfostú sinn i ngach ní eile den saol. (275)
Is é an fíorfhuascailt sinn féin a fhuascailt ónár egos,
Agus, is fíorshaoradh é ár n-intinn a cheangal le deabhóid Waaheguru. (276)
An té a cheangail agus a cheangail a intinn leis an Uilechumhachtach,
Glac leis gur léim sé go héasca thar spéir atá feistithe le naoi glais fiú. (277)
Comhluadar na ndaoiní sin atá ceangailte le Dia,
Tóg go bhfuil sé an leigheas-uile; mar sin féin, conas is féidir linn a bheith ádh go leor chun é a fháil? (278)
Tá ionadh ar an gcreideamh agus ar an gcreideamh araon,
Agus an t-iontas seo thar theorainneacha tá siad perplexed. (279)
An té a ghríosaíonn a leithéid de mhian diaga,
Is é a Ghúrú (múinteoir) máistir an eolais dhúchais agus intreach. (280)
Is féidir le Dia na naoimh uaisle do cheangal a dhéanamh leis,
Is féidir leo cabhrú leat freisin chun an stór síoraí, Naam, a fháil. (281)
Éacht neamhbhásmhar é seo do dhuine a bhfuil an t-eolas aige,
Tá aithne mhaith ar an seanfhocal seo, agus tá aithne mhaith ag cách air. (282)
Na daoine sothuigthe, foirfe agus báite isteach i ngrá Dé dílis;
Bíonn a Naam ar a dteanga i gcónaí agus a mbeola i mbun machnaimh. (283)
Is é a n-adhradh a dhéanamh de shíor ar a Naam;
Agus, treoraíonn an taisce síoraí bheannaigh Akaalpurakh ceann i dtreo a chosáin. (284)
Nuair a thaispeánann an stór síoraí diaga a aghaidh,
Ba le Waaheguru tú ansin agus ba leatsa é. (285)
Má thiteann scáth Akaalpurakh ar chroí agus anam duine éigin,
Glac leis ansin go bhfuil an dealg pianmhar deighilte bainte amach as an chos (doimhneacht) ár aigne. (286)
Nuair a bheidh dealg na deighilte bainte de chosaibh an chroidhe,
Glac leis ansin go ndearna an Akaalpurakh teampall ár gcroí mar a áit chónaithe. (287)
Cosúil leis an braon uisce sin a thit isteach in abhainn nó farraige, ag tabhairt suas a chéannacht féin (ag léiriú humhal),
Rinneadh an abhainn agus an aigéan de féin; (dá bhrí sin ag titim ar chosa Aakaalpurakh), agus coinbhéirseacht leis tharla. (288)
Nuair a chumasc an braon isteach san aigéan,
Ina dhiaidh sin, ní féidir é a scaradh ón aigéan. (289)
Nuair a thosaigh an titim ag sileadh i dtreo an aigéin,
Thuig sé, mar sin, an tábhacht a bhain le braon uisce a bheith ann. (290)
Nuair a bronnadh an braon leis an gcruinniú síoraí seo,
Tháinig an réaltacht chun cinn air, agus comhlíonadh a mhian le fada an lá. (291)
Dúirt an braoinín, "Cé gur braon beag uisce mé, bhí mé in ann fairsinge an aigéin mhóir seo a thomhas." (292)
Dá n-aontódh an t-aigéan, as a mhór-chineálta, mé do ghlacadh isteach,
Agus, d'aontaigh sé mé a chumasc isteach ann féin fiú thar a chumas; (293)
Agus, d'eirigh sé mar thonn taoide amach ó réise an aigéin,
Tháinig tonn eile de, agus ansin chrom sé le hurraim don aigéan. (294)
Mar an gcéadna gach duine dá raibh comhluadar ris an Uilechumhachtach, .i.
Tháinig sé iomlán agus foirfe ar chonair an mhachnaimh. (295)
I ndáiríre, tá tonn agus an t-aigéan mar an gcéanna,
Ach fós tá difríocht mhór eatarthu. (296)
Níl ionam ach tonn shimplí, is aigéan an-mhór thú,
Mar sin, tá difríocht mhór idir tú féin agus mise mar sin idir an talamh agus an spéir. (297)
Tá mé rud ar bith; Níl sé seo go léir (go bhfuil mé) ach mar gheall ar do bheannachtaí,
Tá mé, freisin, tonn amháin i do shaol mór léir. (298)
Theastódh comhluadar leis na daoine uaisle,
Beidh sé seo ar an gcéad dul síos agus an rud is mó a bheidh ag teastáil uait. (299)
Tá an Cruthaitheoir foirfe agus iomlán sin le feiceáil trína chruthaithe féin,
Go deimhin, fanann an Cruthaitheoir i measc a Nádúr agus a léirithe féin. (300)
Is ionann an Cruthaitheoir agus a chuid bunú,
Tréigeann siadsan, na daoine uaisle, gach seachrán ábhartha ach amháin an Coigilteoir. (301)
O mo chara daor! Ansin ba chóir duit freisin breithiúnas a thabhairt agus a thabhairt i gcrích,
Cé hé Dia, agus cé tú féin, agus conas idirdhealú a dhéanamh idir an dá cheann. (302)
Más rud é, i do chuid gníomhaíochtaí, go dtarlóidh cruinniú agat leis an Akaalpurakh.
Mar sin níor cheart duit aon fhocal eile a rá ach an focal adhartha agus machnaimh. (303)
Is mar gheall ar an machtnamh a thagann na cíocha inláimhsithe agus neamh-inláimhsithe seo go léir,
Gan machnaimh, níl sa saol seo againn ach bású agus náiriú. (304)
Dúirt an Dia Uilechumhachtach freisin,
Duine ar bith a chlaochlú ina fhear Dé, fuasclaítear é.” (305) Duine ar bith a d’fhógair trína bhéal féin gurbh é Dia é, céasadh é le dlí Ioslamach reiligiúnach díreach mar Mansoor. Bí i gcónaí ar an airdeall, Fiú amháin ag brionglóideach agus é ina chodladh don eolasach cosúil le fanacht awake. agus 'sibhialtacht' atá in ann treo an chosáin ar fad a thaispeáint. (308) Má tá tú tar éis tú féin a chlaochlú ó cheann go ladhar go foirm Akaalpurakh, Agus, Má tá tú tar éis cumasc isteach sa Waaheguru sin gan sárú agus gan sárú, (309) Ansin ba cheart duit conair an mhachnaimh a ghlacadh, Agus, bheith ina dhuine (is fearr leat) trí bheith ag gabháil do sliocht spioradálta diaga an mhachnaimh. Tá sé in ann gach rud a fheiceáil i ngach áit. (311) Níl aon oideachas ach amháin meas agus sibhialtacht ar chonair Dé, Ní críonna dá iarrthóra tiomnaithe glacadh le haon ní ach a Ordú. (312) Bíonn meas ag lucht iarrtha an Spioraid Dhia i gcónaí, Bíonn siad satiated freisin le urraim agus iad ag cuimhneamh air. (313) Cad atá ar eolas ag apostate faoi thraidisiún na ndaoine uasal sin? Ní bheidh iarrachtaí aindiachaí chun spléachadh a fháil ar Akaalpurakh i gcónaí éifeachtach. (314) Ní féidir le duine easurramach teacht ar an gcosán a théann i dtreo an Spioraid Dhiaga; Ní raibh aon duine ar strae riamh in ann teacht ar chonair Dé agus i bhfad níos lú teacht ar Eisean. (315) Is é an urraim atá mar threoir do chonair Waaheguru; Agus, fanann aindiachaí folamh ó bheith ag fáil a bheannachtaí. (316) Conas is féidir le aindiachaí an bealach a fháil chun an Uilechumhachtaigh, atá daortha de bharr feirge Waaheguru? , Gheobhaidh tú teagasc agus treoracha maidir le meas ann. (318) Ag teacht chun na háite seo (daoine uasal), éiríonn fiú na haspail in ann ceachtanna urraim a mhúineadh, Anseo, tosaíonn fiú lampaí múchta solas a scaipeadh ar fud an domhain. (319) Ó Akaalpurakh! Tabhair urraim fiú do na heasláin, Ionas go gcaithfidís a mbeatha i do Chuimhneachán. (320) Más féidir leat blaiseadh (blas milis) cuimhneacháin Waaheguru a thaitníonn leat, ansin O a dhuine mhaith! Is féidir leat a bheith bás a fháil. (321) Smaoinigh ar an gcorp salachair seo mar bhuan ar an ábhar seo Mar gheall ar an diagacht dó a bheith bunaithe go buan i ndúnfort do chroí. (322) Is é an grá agus an elation do Akaalpurakh saolré an anam, Tá saibhreas creideamh agus reiligiúin ina chuimhne. (323) Conas is féidir leis an euphoria agus elation do Waaheguru cloí i ngach croí, Agus, conas is féidir Sé tearmann a ghlacadh sa chorp déanta suas de salachar. (324) Nuair a thacaigh do ghrá le Akaalpurakh leat, Ansin, glac leis go bhfaighidh tú smacht agus go mbeidh an saibhreas diaga síoraí agat. (325) Tá deannach a chosáin mar choiléar dár súile agus dár gceann, Is luachmhaire i bhfad an deannach seo ná an choróin is na ríchathaoireacha do na soillse. (326) Ní mhaireann an saidhbhreas saoghalta so go bráth, Is cóir duit glacadh leis seo do réir bhreitheamhnas fír-dhílse Dé. (327) Tá meditation Waaheguru fíor-riachtanach duit i gcónaí, Agus, cuireann an dioscúrsa faoi Eisean seasta agus dochorraithe go deo thú. (328) An devotees de Akaalpurakh bhfuil dlúthbhaint leis an eolas diaga, Agus, tá baint amach eolas diaga absorbed go hiomlán taobh istigh a n-anamacha. (329) Is é an ríchathaoir na deabhóid do Akaalpurakh buan agus doscriosta, Cé go bhfuil gach buaic umar. (330) Tá iontas an ghrá do ghrá Dé síoraí agus neamh-scriosta, Ba mhian linn nach bhfaighimid ach aon cháithnín amháin dá dhiagacht. (331) An té a bhfuil an t-ádh air a leithéid de cháithnín a fháil, éiríonn sé bás a fháil, Go deimhin, tá a mhian (buail le Akaalpurakh) comhlíonta. (332) Nuair a shroich sé céim an chomhlíonta, Is é an cáithnín sin den dúil láidir dá thiomantas a shíolraíonn ina chroí. (333) Oozes an neachtar diaga as a chuid gruaige, Agus an domhan ar fad, lena aroma, thiocfaidh chun bheith beo agus ardú suas. (334) Is é an t-ádh an duine sin a bhain an Coigilt amach; Agus, atá tar éis é féin a iompú (scoite) ó gach míreanna saolta ach amháin cuimhne Dé. (335) Fiú agus é ina chónaí i gcruth saolta, tá sé scoite amach ó gach rud ábharaíoch, Cosúil le hAonán Dé, coinníonn sé próifíl folaithe. (336) Ar an taobh amuigh b’fhéidir go bhfuil an chuma air go bhfuil sé i ngreim dorn deannaigh, Ón taobh istigh, bíonn sé i gcónaí ag caint faoin chaste Akaalpurakh agus ag cloí leis. (337) Ar an taobh amuigh, b’fhéidir go ndealraíonn sé go bhfuil sé tumtha i ngrá dá leanbh agus dá bhean chéile, Go deimhin, fanann sé i gcónaí (i smaoinimh agus i ngníomh) lena Dhia. (338) Ar an taobh amuigh, b’fhéidir go bhfuil an chuma air go bhfuil sé claonta i dtreo ‘mianta agus saint’, Ach ón taobh istigh, fanann sé gan staonadh agus naofa i gcuimhne Waaheguru. (339) Ar an taobh amuigh, b'fhéidir go ndealraíonn sé go bhfuil aird á tabhairt aige ar chapaill agus ar chamaill, Ach ón taobh istigh, tá sé fós scoite ón mol domhanda agus na torann. (340) B'fhéidir go ndealraíonn sé go raibh baint aige le hór agus le hairgead ón taobh amuigh, Ach is máistir talún agus uisce é go deimhin. (341) Nochtar a luach intreach go mall is de réir a chéile, Go deimhin, bíonn sé ina chiste cumhráin. (342) Éiríonn a chuid féin inmheánach agus sheachtrach mar an gcéanna, Déanann an dá shaol leanúna dá cheannas. (343) Tá a chroí agus a theanga tumtha go hiomlán i gcuimhne Akaalpurkh i gcónaí agus go deo, Is é a theanga a chroí, agus a chroí ina theanga. (344) Tá sé ráite go soiléir ag na hanamacha naofa sin a chomhchruinnigh le Dia, Go bhfanann daoine Dé ar a gcompord agus go sona sásta agus iad i mbun machnaimh.” (345)
Tá eolas maith ar mháistreacht agus ar uaisleacht ár bhFíor-Rí, an Waaheguru,
Bogaim os comhair an choisithe atá ag siúl ar an gcosán seo. (346)
Tháinig an taistealaí ar an gcosán seo a cheann scríbe,
Agus, tháinig a chroí ar an eolas maidir le fíorchuspóir agus gnóthachtáil an tsaoil. (347)
Níl ag teastáil ó dhaoine Dé ach a mhachnamh,