Fuair mé áit chónaithe Akaalpurakh i mo chroí i gcónaí.” (55) (3) (Cumhacht) Is fearr i bhfad é begging i do shráid, a Ghúrú, ná aon ríocht, An taitneamh a fuair mé tar éis dom éirí as mo dhiamhas agus féin-bhród, ba é sin a bheith i gceannas ar dhá shaol." (55) (4)
Arsa Goyaa, "Chuala mé mo chluasa an chéad lá riamh, Go bhfaca mé deireadh an domhain ina thús." (55) (5)
Arsa Goya, "Níl aon ionchais ná mianta neamhchairdiúla agam ó mo chara ná ó mo chara, nílim ag iarraidh aon leigheas fiú ar anró m'intinn." (56) (1)
Táim tinn mar gheall ar an gcara Narcissus a bhfuil smacht iomlán aige ar Narcissus féin mar sclábhaí,
Ní bac liom ach an oiread do Khizar nó Meisias a d’fhéadfadh a pháirt a ghlacadh mar leigheasóirí an tinnis seo.” (56) (2) Cibé áit a bhfeicim, ní fheicim ach áilleacht d’áilleachta, Go deimhin, ní fhéachaim ar aon cheann eile. taispeáin ach glóir mo ghrádh. (56) (3) Nuair a bhím i gcomhluadar mo ghrádh, ní amharcaim ar éinne eile, Go deimhin ní fiú mé mo shúil d'oscailt os comhair éinne eile (56 ) (4) Déanaim mo shaol a íobairt mar leamhán agus mé ag sileadh timpeall an lampa ola, Ach, ní dhéanaim aon caoineadh gan úsáid, screadaíl is screadaíl mar thromlach." (56) (5)
Arsa Goyaa leis féin, "Bígí i do thost, ná habair fiú focal! Tá malairt mo ghrá do mo Dhía lem cheann, An fhaid a bheidh an ceann so ann, ní bheidh an beart so ar neamhní." (56) (6)
“Caithim mo shaol i gcónaí ar a chuimhní cinn; níl brí leis an saol seo ach an fhad is go bhfuil grá againn don Fhírinne,
Agus, táim cráite ach go síoraí buíoch as na dualgais agus an cineáltas ollmhór a bhronn mo Mháistir orm.” (57) (1)
Ní ghlacann egoist féinlárnach ná ní chreideann sé sa mhachnamh,
Mar sin féin, is é Akaalpurakh an Máistir i gcónaí agus sinne, na daoine saolta, a sclábhaithe go deo. (57) (2)