Ghazals Bhai Nand Lal Ji

Leathanach - 29


ਕੀਸਤ ਇਮਰੂਜ਼ ਕਿ ਸੌਦਾਇ ਨਿਗਾਰੇ ਦਾਰਦ ।
keesat imarooz ki sauadaae nigaare daarad |

Beidh tú bás a fháil go deo. (50) (7)

ਬਾਦਸ਼ਾਹੇਸਤ ਦਰੀਣ ਦਹਿਰ ਕਿ ਯਾਰੇ ਦਾਰਦ ।੨੯।੧।
baadashaahesat dareen dahir ki yaare daarad |29|1|

D'aisghair na ríthe a n-impireachtaí uile, ionas go

ਦਾਨਮ ਐ ਸ਼ੋਖ਼ ਕਿ ਖ਼ੂਨਿ ਦੋ ਜਹਾਣ ਖ਼ਾਹਦ ਰੇਖ਼ਤ ।
daanam aai shokh ki khoon do jahaan khaahad rekhat |

Thiocfadh leo rúndiamhra agus luas an ghrá a thuiscint agus a bhaint amach. (50) (8)

ਚਸ਼ਮਿ ਮਸਤ ਤੂ ਇਮਰੂਜ਼ ਖ਼ੁਮਾਰੇ ਦਾਰਦ ।੨੯।੨।
chasham masat too imarooz khumaare daarad |29|2|

Aon duine a bhuail an fabht grá (galar), cosúil le Goyaa,

ਦਾਮਨਿ ਚਸ਼ਮਿ ਮਰਾ ਖ਼ੂਨਿ ਜਿਗਰ ਰੰਗੀਣ ਕਰਦ ।
daaman chasham maraa khoon jigar rangeen karad |

Ní fhaca sé ointment ar bith eile ach amháin aighneacht agus machnamh (Naam of) Waaheguru. (50) (9)

ਦਿਲਿ ਦੀਵਾਨਾਇ ਮਾ ਤੁਰਫ਼ਾ ਬਹਾਰੇ ਦਾਰਦ ।੨੯।੩।
dil deevaanaae maa turafaa bahaare daarad |29|3|

Thug an chaste Akaalpurakh, Cosantóir gach duine, breith dom ar an gcúis,

ਸਾਯਾਇ ਤੂਬਾ ਓ ਫ਼ਿਰਦੌਸ ਨਖ਼ਾਹਦ ਹਰਗਿਜ਼ ।
saayaae toobaa o firadauas nakhaahad haragiz |

Nár chóir go dtiocfadh aon rud eile ach Naam an Tairbhí as an torso deannaigh seo. (51) (1)

ਹਰ ਕਿ ਮਨਸੂਰ ਸਿਫ਼ਤ ਸਾਯਾਇ ਦਾਰੇ ਦਾਰਦ ।੨੯।੪।
har ki manasoor sifat saayaae daare daarad |29|4|

Is amhlaidh atá staid chroí agus anama do leannán le linn dóibh scaradh uait,

ਰੂਇ ਗੁਲਗੂਨਿ ਖ਼ੁਦ ਐ ਸ਼ਮਾਅ ਬਰ ਅਫ਼ਰੂਜ਼ ਦਮੇ ।
rooe gulagoon khud aai shamaa bar afarooz dame |

Go bhfuil a gcroí scartha mar bhláth poipín agus a n-anam sáite. (51) (2)

ਦਿਲਿ ਪਰਵਾਨਾ ਓ ਬੁਲਬੁਲ ਬ-ਤੂ ਕਾਰੇ ਦਾਰਦ ।੨੯।੫।
dil paravaanaa o bulabul ba-too kaare daarad |29|5|

An t-am a chaitheadh gan cuimhneamh Is 'bás' a tugadh ort,

ਬ-ਹਰ ਦੀਵਾਨਾ ਅਗਰ ਸਿਲਸਲਾ-ਹਾ ਮੀਸਾਜ਼ੰਦਿ ।
ba-har deevaanaa agar silasalaa-haa meesaazand |

Ach chomh fada is atá mé beannaithe a bheith faoi do choimirce, níl aon eagla (roimh bháis) orm.” (51) (3) Thug na ríthe agus na himpirí suas a ríchathaoireacha agus a gcoróin ar do shon, a Ghúrú, bain díot an brat, le do thoil. ó d'aghaidh, mar tá an domhan ina luí marbh (le faitíos ar d'aghaidh a fheiceáil). 5) Is é an saol seo a scriosann an dá chruinne, Rinneadh ríthe mar Daaraa tart fola a chónascadh leis an deannach agus maraíodh fir chróga Kaaroon go léir i n-aghaidh an tsaoil seo (51) (6) Deir Goyaa, “Sin tusa, a Ghúrú! Coinníonn mo shúile i gcónaí péarlaí ag titim cosúil le deora (isteach)

ਦਿਲਿ ਗੋਯਾ ਬ ਖ਼ਮਿ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਕਰਾਰੇ ਦਾਰਦ ।੨੯।੬।
dil goyaa b kham zulaf karaare daarad |29|6|

Mar an gcéadna go bhfanann fíonchaora ag tuitim as a gcuid fíniúnacha.” (51) (7) Is foirfe iad do iongantais is do ghníomhartha scile, go deimhin foirfeacht na foirfeachta, Is banríon na háilleachta thú, is tú áilleacht na n-áille. (52) (1) Tá m'anáil is gaire do d'fhearann; Cuireann sé sin iontas go hiomlán ar mo dhochtúir ní fios cé mé, ná conas atá mé,