Þú verður ódauðlegur að eilífu. (50) (7)
Konungarnir felldu öll sín heimsveldi, Svo að
Þeir gátu skilið og áttað sig á leyndardómum og takti ástarinnar. (50) (8)
Allir sem hafa orðið fyrir ástarpöddu (sjúkdómnum), eins og Goyaa,
Hann hefur ekki séð neitt annað smyrsl nema undirgefni og hugleiðslu (Naams) Waaheguru. (50) (9)
Hinn hreinlífi Akaalpurakh, verndari allra, hefur fætt mig af þeirri ástæðu,
Að ekkert annað en nafn hins hjálpsama skuli koma upp úr þessum bol af ryki. (51) (1)
Ástand hjarta og sálar elskhuga þinna við aðskilnað þeirra frá þér er slíkt,
Að hjarta þeirra sé ör eins og valmúablóm og sál þeirra í sundur. (51) (2)
Tíminn sem eytt er án þess að muna eftir þér hefur verið kallaður „dauðinn“,
En svo lengi sem ég er blessaður að vera undir verndarvæng þinni, óttast ég ekki (við dauðann).“ (51) (3) Konungarnir og keisararnir gáfu upp hásæti sín og krúnur fyrir þig, ó gúrú, vinsamlegast taktu af hulunni. frá andliti þínu, því að heimurinn liggur dauður (þráðir að sjá andlit þitt) (51) (4) Þitt himneska ryk blessar þjáða heiminn með heilbrigði, vertu miskunnsamur yfir sársaukafullum aðstæðum þessara fátæku útlendinga (51). 5) Það er þessi heimur sem eyðileggur báða alheimana, konungar eins og blóðþyrstir Daaraa voru sameinaðir við rykið og Karoon-líkir hugrakkir menn voru drepnir allir í græðgi fyrir þennan heim þú, ó gúrú! Augun mín halda alltaf áfram að sleppa perlum eins og tár (inn)
Á sama hátt og vínber halda áfram að falla af vínviðarklasunum." (51) (7) Undur þín og kunnátta eru fullkomin, í raun fullkomnun fullkomnunar, Fegurð þín er drottning fegurðar, þú ert fegurð fegurðanna. (52) (1) Mín æð er næst reiði þinni, þetta kemur lækninum mínum algjörlega á óvart, samt, hvaða hugsanir við hlúum að sjálfum okkur, (52) (2) Goyaa segir veit ekki hver ég er, né hvernig ég er,