Agus, tá aon duine a éiríonn faillíoch agus a dhéanann dearmad air, go deimhin ciontach. (254)
Ó Akaalpurakh! Beannaigh dom le misneach agus le neart,
Ionas go gcaithfí mo shaolsa ar bhealach fiúntach ag cuimhneamh ortsa. (255)
Is fiú an saol sin a chaitheamh ag cuimhneamh ar Akaalpurakh,
Aon chuid de a chaitear gan A chuimhne, tá sé ach cur amú agus useless. (256)
Níl aon aidhm (den saol) níos fearr ná cuimhneachán Akaalpurakh,
Agus, ní féidir ár gcroíthe agus ár n-intinn a bheith sásta gan cuimhneamh air. (257)
Tugann an cumha faoi Waaheguru sólás síoraí dúinn;
Cé chomh t-ádh linn go léiríonn sé an treo (inár saol) dúinn!(258)
Cé go gcloíonn Akaalpurakh i gcroí gach duine,