Και, όποιος γίνεται αμελής και Τον ξεχνά, είναι όντως ένοχος. (254)
O Akaalpurakh! Ευλογήστε με με τόσο κουράγιο και δύναμη,
Ώστε αυτή η ζωή μου να δαπανηθεί με έναν αξιόλογο τρόπο για να Σε θυμάμαι. (255)
Αυτή η ζωή αξίζει να τη ζεις που δαπανάται στο να θυμάσαι τον Akaalpurakh,
Οποιοδήποτε μέρος του ξοδευτεί χωρίς τη μνήμη Του, είναι απλώς σπατάλη και άχρηστο. (256)
Δεν υπάρχει σκοπός (της ζωής) καλύτερος από την ανάμνηση του Akaalpurakh,
Και, η καρδιά και το μυαλό μας δεν μπορούν ποτέ να είναι ευχαριστημένα χωρίς να Τον θυμόμαστε. (257)
Η νοσταλγία για τον Waaheguru μας χαρίζει μια αιώνια αγαλλίαση.
Πόσο τυχεροί είμαστε που μας δείχνει την κατεύθυνση (στη ζωή μας)!(258)
Παρόλο που το Akaalpurakh μένει στις καρδιές όλων,