Dhe, kushdo që bëhet neglizhent dhe e harron Atë, është me të vërtetë fajtor. (254)
O Akaalpurakh! Më beko me një guxim dhe forcë të tillë,
Kështu që kjo jetë e imja të kalojë në mënyrë të vlefshme duke të kujtuar Ty. (255)
Ajo jetë ia vlen të jetohet që shpenzohet duke kujtuar Akaalpurakh,
Çdo pjesë e saj e shpenzuar pa kujtimin e Tij, është thjesht e kotë dhe e padobishme. (256)
Nuk ka qëllim (të jetës) më të mirë se përkujtimi i Akaalpurakh-ut,
Dhe, zemrat dhe mendjet tona nuk mund të kënaqen kurrë pa e kujtuar Atë. (257)
Nostalgjia për Waahegurun na dhuron një ngazëllim të përjetshëm;
Sa me fat jemi që na tregon drejtimin (në jetën tonë)!(258)
Edhe pse Akaalpurakh qëndron në zemrat e të gjithëve,