Ac, mae unrhyw un sy'n mynd yn esgeulus ac yn ei anghofio yn wir euog. (254)
O Akaalpurakh! Bendithia fi yn garedig â'r fath ddewrder a chryfder,
Er mwyn i'm bywyd hwn gael ei dreulio mewn modd gwerth chweil wrth gofio amdanoch. (255)
Mae'r bywyd hwnnw'n werth ei fyw sy'n cael ei dreulio wrth gofio Akaalpurakh,
Mae unrhyw ran ohono sy'n cael ei wario heb Ei gof, yn wastraff ac yn ddiwerth. (256)
Nid oes unrhyw bwrpas (bywyd) yn well na chofio Akaalpurakh,
Ac, ni all ein calonnau a'n meddyliau byth fod yn falch heb gofio amdano. (257)
Y mae yr hiraeth am Waaheguru yn rhoddi i ni orfoledd tragywyddol ;
Pa mor ffodus ydyn ni ei fod yn dangos y cyfeiriad (yn ein bywydau) i ni!(258)
Er bod Akaalpurakh yn aros yng nghalonnau pawb,