Oherwydd, mae'n myfyrio ac nid oes ganddo ond Naam yr Hollalluog ar ei dafod. (39) (2)
Mae'r brycheuyn du persawrus, y twrch, eich boch, wedi swyno'r byd i gyd,
Ac, mae eich cloeon gwallt yn union fel magl i'r ffydd a'r grefydd a dim byd arall.(39) (3)
O Guru! Yn garedig, dangoswch eich wyneb tebyg i'r haul i mi cyn gynted â phosibl,
Oherwydd, dyma'r unig iachâd i'm llygaid dagreuol a dim byd arall." (39) (4) Yn syml, mae fy nghalon a'm henaid wedi'u swyno oherwydd ei uchder a'i gerddediad golygus, Ac, mae fy mywyd yn aberth i lwch traed fy anwylyd. ." (39) (5)
Ysywaeth! Hoffwn pe baech wedi gofyn i Goyaa hyd yn oed am eiliad, Sut wyt ti?
Oherwydd, dyma'r unig feddyginiaeth i'm calon boenus ei harteithio.” (39) (6) Ar ôl meddwi (gyda'i Naam), dylai rhywun ddod yn dduwiol a di-flewyn ar dafod, Dylai un fod yn ddifater a difater â bywyd ac yn ymgorfforiad o fyfyrdod .” (40) (1) Ni ddylech fwrw eich llygaid hyd yn oed i edrych tuag at neb arall; bydd hyn yn weithred o ddallineb; ) (2) Amgylched o amgylch corwynt y brenin sy'n dwyn calon, y Guru, Ac, cymer dy hun yn garcharor cwlwm clo persawrus ei wallt." (40) (3)
Nid wyf yn gofyn i unrhyw un fynd i'r deml neu gysegrfa Mwslin.
Rwy'n awgrymu'n syml, ni waeth ble rydych chi'n penderfynu mynd, y dylech chi bob amser gadw'ch wyneb tuag at yr Hollalluog." (40) (4) Gan droi oddi wrthyf fel dieithryn, pam yr ydych yn talu sylw i'm cystadleuwyr? ataf hyd yn oed am ychydig, a dod yn gyfarwydd â chyflwr y galon ddrylliedig hon.
Yn wir, gwaredwch eich hun o bob pwrpas a gweithgaredd. (Fel hyn, gall rhywun gyrraedd y nod go iawn) (40) (6)
Mae calonnau pawb mewn cariad dwfn yn cael eu llosgi a'u llosgi,
Mae'r ddau fyd wedi rhyfeddu a hyd yn oed yn aflonydd iawn am ei gip. (41) (1)
Mae llwch dy stryd fel colyriwm i lygaid y rhai sydd â golwg dwyfol,
Ac i'r llygaid dagreuol, nid oes gwell iachâd arall na hwn. (41) (2)