Dahil, nagninilay siya at tanging Naam ng Makapangyarihan sa lahat ang nasa kanyang dila. (39) (2)
Ang mabangong itim na batik, ang nunal, ng iyong pisngi, ay umibig sa buong mundo,
At, ang iyong mga buhok ay parang silo lamang para sa pananampalataya at relihiyon at wala nang iba pa.(39) (3)
O Guro! Pakisuyong ipakita sa akin ang iyong mala-araw na mukha sa lalong madaling panahon,
Sapagkat, ito lamang ang lunas sa luha kong mga mata at wala nang iba pa." (39) (4) Ang puso't kaluluwa ko'y sadyang binihag sa kanyang guwapong tangkad at lakad, At, ang aking buhay ay para sa pag-aalay sa alabok ng mga paa ng aking sinta. ." (39) (5)
aba! Sana tinanong mo si Goyaa kahit saglit, Kumusta ka na?
Sapagkat, ito lamang ang lunas para sa aking pusong labis na pinahirapan." (39) (6) Matapos malasing (sa Kanyang Naam), ang isa ay dapat na maging banal at malinis, Ang isa ay dapat na lasing at maging walang malasakit sa buhay at isang sagisag ng pagninilay. .” (40) (1) Hindi mo dapat itutok ang iyong mga mata para lamang tumingin sa iba; ) (2) Umikot sa paligid ng katawan ng haring nagnanakaw ng puso, ang Guru, At, ipalagay ang iyong sarili bilang bilanggo ng buhol ng mabangong hibla ng kanyang buhok." (40) (3)
Hindi ko hinihiling ang sinuman na pumunta sa templo o sa Muslin shrine.
am simply suggesting na kahit saan ka man magdesisyon, you should always keep your face towards the Almighty." (40) (4) Ang pagtalikod sa akin na parang estranghero, bakit mo pinapansin ang mga karibal ko? Tingnan mo lang. tungo sa akin kahit sa maikling sandali at maging pamilyar sa kalagayan nitong wasak na puso (40) (5) Sinabi ni Goya, "Maging kontento at kalugud-lugod tulad ng aking puso, At huwag maging walang malasakit pagkatapos na matupad ang iyong mga hangarin.
Sa katunayan, alisin mo sa iyong sarili ang lahat ng layunin at hangarin. (Sa ganitong paraan, makakamit ng isa ang tunay na layunin) (40) (6)
Ang mga puso ng lahat ng nagmamahalan ay nasusunog at nasusunog,
Parehong namangha ang mundo at hindi na mapakali para sa kanyang sulyap. (41) (1)
Ang alabok ng iyong kalye ay parang collyrium para sa mga mata ng may banal na paningin,
At para sa mga mata na lumuluha, walang ibang mas mabuting lunas kaysa dito. (41) (2)