O Guro! Ang iyong magandang ngiti ay nagbibigay at nagbibigay-buhay sa mundo,
At, nagbibigay ito ng katahimikan at katatagan sa mga misteryosong mata ng mga santo at Pirs. (36) (2)
Walang walang hanggang pag-ibig o debosyon maliban sa pag-ibig ni Waaheguru,
At, dapat ituring ng isa ang lahat maliban sa mga deboto ng Waaheguru bilang masisira. (36) (3)
Saanmang direksyon ka tumingin, ipinagkaloob mo at nagtanim ng bagong buhay at espiritu,
Ang iyong pananaw lamang ang nagpapala sa mga pagbuhos ng bagong buhay sa lahat ng dako. (36) (4)
Ang Akaalpurakh ay nasa lahat ng dako sa bawat lugar sa ilalim ng lahat ng pagkakataon at kasama ng lahat sa lahat ng oras,
Gayunpaman, nasaan ang gayong mata na may kakayahang makita ang Kanyang presensya sa bawat sulok at sulok? (36) (5)
Walang sinuman maliban sa mga nakatuon sa pag-ibig ng Diyos ang natubos kailanman.
Nakuha ng 'kamatayan' ang 'lupa' at ang 'oras' gamit ang matalas nitong tuka. (36) (6)
Sinabi ni Goyaa, "Ang isang deboto ng Akaalpurakh ay nagiging imortal, Dahil, kung wala ang kanyang pagmumuni-muni, walang sinuman ang mag-iiwan ng tanda sa mundong ito." (36) (7)
Ako ay naging matanda mula pagkabata sa kandungan ng 'edad',
Kay ganda ng buhay ko na ginugol ko sa piling Mo! Utang ko ang kaligayahan ng paglalakbay na ito sa iyong biyaya!” (37) (1)
Isaalang-alang ang natitirang mga hininga ng iyong buhay bilang pinagpala,
Sapagkat, ito ang magiging taglagas (pagkatanda) na magdadala ng tagsibol (panahon ng kabataan) ng iyong buhay balang araw. (37) (2)
Oo, isaalang-alang ang sandaling iyon bilang pinagpala na ginugugol sa pag-alala sa Diyos,