Ang pinakakain ng banal na ibong iyon ay ang pag-alaala ni Akaalpurkah,
Ang Kanyang pag-alaala, ang Kanyang pagninilay-nilay, oo ang Kanyang alaala lamang. (58)
Sinuman na (taos pusong) nakatuon sa Kanyang pagninilay;
Ang alabok ng kanyang landas ay parang collyrium para sa ating mga mata. (59)
Kung maaari kang masanay sa pagmumuni-muni ng Waaheguru,
Pagkatapos O isip ko! Dapat mong maunawaan na ang lahat ng iyong mga paghihirap ay nalutas na (mga solusyon sa lahat ng mga problema ay natagpuan). (60)
Ang tanging solusyon sa bawat suliranin ay ang pag-alala sa Akaalpurakh;
Sa katunayan, ang isang tagapag-alala ng (ang Naam ng) Waaheguru ay itinutugma ang kanyang sarili sa parehong kategorya bilang ang Waaheguru Mismo. (61)
Sa katotohanan, walang iba kundi ang Panginoon Mismo ang katanggap-tanggap na Entidad;
O aking isip! Sino ang gayong tao na hindi nagpapakita ng ningning ng Akaalpurakh mula ulo hanggang paa? (62)