ആ ഭക്തിയുള്ള പക്ഷിയുടെ തീറ്റ അകൽപൂർക്കയുടെ സ്മരണയാണ്,
അവൻ്റെ സ്മരണ, അവൻ്റെ ധ്യാനം മാത്രം, അതെ അവൻ്റെ ഓർമ്മ മാത്രം. (58)
അവൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ (ആത്മാർത്ഥമായി) അർപ്പണമനോഭാവമുള്ള ഏതൊരാളും;
അവൻ്റെ പാതയിലെ പൊടി നമ്മുടെ കണ്ണുകൾക്ക് ഒരു കൊളീറിയം പോലെയാണ്. (59)
നിങ്ങൾക്ക് വാഹേഗുരുവിൻ്റെ ധ്യാനവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ,
അപ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സേ! നിങ്ങളുടെ എല്ലാ ബുദ്ധിമുട്ടുകളും പരിഹരിച്ചുവെന്ന് നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണം (എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങൾക്കും പരിഹാരം കണ്ടെത്തി). (60)
എല്ലാ പ്രതിസന്ധികൾക്കും ഏക പരിഹാരം അകൽപുരാഖിനെ സ്മരിക്കുക എന്നതാണ്;
വാസ്തവത്തിൽ, വാഹേഗുരുവിൻ്റെ (നാം) സ്മരിക്കുന്ന ഒരാൾ വാഹേഗുരുവിൻ്റെ അതേ വിഭാഗത്തിലേക്ക് സ്വയം പൊരുത്തപ്പെടുന്നു. (61)
യഥാർത്ഥത്തിൽ, ഭഗവാൻ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും സ്വീകാര്യമായ സത്തയല്ല;
ഓ എൻ്റെ മനസ്സേ! തല മുതൽ കാൽ വരെ അകൽപുരാഖിൻ്റെ തേജസ്സ് പ്രതിഫലിക്കാത്ത ഒരാൾ ആരാണ്? (62)