ഒപ്പം, താഴ്ന്ന യൂണിഫോം ധരിച്ച എല്ലാവരെയും അറിവും ബുദ്ധിയും ഉള്ളവരാക്കി മാറ്റി. (264)
എൻ്റെ പ്രിയതമയ്ക്ക് ഞാൻ മുത്തുകളുടെയും മാണിക്യങ്ങളുടെയും രത്നങ്ങളുടെയും രൂപത്തിൽ എന്നെത്തന്നെ സമർപ്പിക്കുന്നു.
എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ അവൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ ചെലവഴിക്കുമ്പോൾ. (265)
ഈ ലൗകിക വജ്രങ്ങളും മുത്തുകളും എല്ലാം നശിക്കുന്നവയാണ്;
എന്നിരുന്നാലും, വാഹേഗുരുവിൻ്റെ സ്മരണ ഒരു മനുഷ്യനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത്യന്തം വിലപ്പെട്ടതാണ്. (266)
സർവ്വശക്തൻ്റെ ഭക്തരുടെ ആചാരവും പാരമ്പര്യവും എന്താണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാമോ?
അവർ വീണ്ടെടുക്കപ്പെടുകയും ജനനമരണ ചക്രങ്ങളുടെ തടവറയിൽ നിന്ന് എന്നെന്നേക്കുമായി സ്വതന്ത്രരാകുകയും ചെയ്യുന്നു. (267)
അകൽപുരാഖിനെ ഓർക്കാതെ ഒരു നിമിഷം പോലും അവർ ചെലവഴിക്കുന്നില്ല.
ഒൻപത് ആകാശങ്ങളിലും അവർ തങ്ങളുടെ മനോഹരമായ പതാക (ധ്യാനത്തിൻ്റെ) അഴിച്ചുവിടുന്നു. (268)
സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട മുഴുവൻ ലോകത്തിൻ്റെയും ക്ഷേമത്തിനായി അവർ ആഗ്രഹിക്കുകയും പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു,