കൂടാതെ, അവനെ മറക്കുകയും അശ്രദ്ധ കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഏതൊരുവനും തീർച്ചയായും കുറ്റവാളിയാണ്. (254)
ഓ അകൽപുരാഖ്! അത്തരമൊരു ധൈര്യവും ശക്തിയും നൽകി എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ,
അങ്ങനെ എൻ്റെ ഈ ജീവിതം അങ്ങയെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് പ്രയോജനപ്രദമായി ചിലവഴിക്കുന്നു. (255)
ആ ജീവിതം അകാലപുരാഖിനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ചെലവഴിക്കുന്നതാണ്,
അവൻ്റെ സ്മരണയില്ലാതെ ചെലവഴിക്കുന്ന ഏതൊരു ഭാഗവും വെറുതെ പാഴായതും ഉപയോഗശൂന്യവുമാണ്. (256)
അകൽപുരാഖിൻ്റെ സ്മരണയേക്കാൾ മികച്ച (ജീവിതത്തിൻ്റെ) മറ്റൊരു ലക്ഷ്യവുമില്ല,
കൂടാതെ, അവനെ ഓർക്കാതെ നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങളും മനസ്സും ഒരിക്കലും സന്തോഷിക്കുകയില്ല. (257)
വാഹേഗുരുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഗൃഹാതുരത്വം നമുക്ക് നിത്യമായ ആനന്ദം പകരുന്നു;
അത് നമുക്ക് (നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ) ദിശ കാണിക്കുന്നത് എത്ര ഭാഗ്യവാന്മാർ!(258)
അകൽപുരാഖ് എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും,