E, quen se fai neglixente e o esquece, é verdadeiramente culpable. (254)
O Akaalpurakh! Bendígame con tal coraxe e forza,
Para que esta miña vida pase de forma digna en lembrarte de Ti. (255)
Esa vida vale a pena vivir que se gasta en lembrar Akaalpurakh,
Calquera parte dela gastada sen a súa memoria, é simplemente un desperdicio e inútil. (256)
Non hai propósito (da vida) mellor que o recordo de Akaalpurakh,
E, os nosos corazóns e mentes nunca poden estar satisfeitos sen lembralo. (257)
A nostalxia de Waaheguru dános unha eterna euforia;
Que afortunados somos de que nos indica a dirección (nas nosas vidas)!(258)
Aínda que Akaalpurakh permanece no corazón de todos,