Et qui negligens fit et obliviscitur, vere nocens est. (254)
O Akaalpurakh! Benignus me tali virtute et viribus benedicat;
Ita ut haec vita mea in tui memoria dignis modis absumatur. (255)
Vita illa digna est quae vivi consumitur in memoria Akaalpurakh;
Quaelibet pars eius sine memoria eius consumpta est solum inanis et inutilis. (256)
Non est propositio melior quam memoria Akaalpurakh,
Et cor nostrum et mens nostra sine memoria eius numquam delectari possunt. (257).
Peractorum de Waaheguru elationem nobis largitur aeternam;
fortunati sumus quod directum nobis ostendit (in vita nostra)!
Etsi Akaalpurakh in omnium cordibus manet;