O Gúrú! Cuireann do aoibh gháire álainn saol an domhain i láthair agus inspreagadh,
Agus, tugann sé seo suaimhneas agus cobhsaíocht do shúile mistiúla na naomh agus na bPiarsach.” (36) (2)
Níl grá ná deabhóid shíoraí ann seachas grá Waaheguru,
Agus, ba chóir a mheas go bhfuil gach duine seachas na devotees Waaheguru millteach. (36) (3)
Cibé treo a fhéachann tú, bronnann agus insíonn tú beatha agus spiorad nua,
Is é do fhís amháin a bheannaíonn cithfholcadáin de shaol nua i ngach áit. (36) (4)
Bíonn Akaalpurakh uileláithreach i ngach áit i ngach cás agus le gach duine an t-am ar fad,
Mar sin féin, cá bhfuil a leithéid de shúil atá in ann a láithreacht i ngach cúinne agus cúinne a shamhlú? (36) (5)
Níl aon duine seachas iad siúd atá tiomnaithe do ghrá Dé fuascailte riamh.
Ghlac an 'bás' an 'talamh' agus an 'am' araon lena ghob géar. (36) (6)
Arsa Goyaa, "Éiríonn tiomnaithe Akaalpurakh bás, Mar gheall ar, gan a chuid machnaimh, ní fhágfaidh aon duine eile comhartha ina dhiaidh sa saol seo." (36) (7)
D'éirigh mé sean ó'n óg i ngreim na haoise,
Cé chomh hálainn a bhí mo shaol a chaith mé i do chuideachta! Tá áthas an turais seo faoi chomaoin agat do ghrásta!" (37) (1)
Smaoinigh ar an anáil atá fágtha de do shaol mar bheannaithe,
Mar gheall ar, is é an fómhar (seanaoise) a thabharfaidh earrach (séasúr na hóige) de do shaol lá amháin. (37) (2)
Seadh, measfad an t-am sin mar bheannaighthe a chaitear ag cuimhneamh ar Dhia,