मला फक्त हे माहित आहे की मी सर्वशक्तिमानाचा दास (सृष्टी) आणि आश्रय आहे आणि तोच सर्वत्र माझा रक्षक आहे. (५२) (३)
माझे हृदय आणि आत्मा त्याची सर्व बंधने तोडून तुझ्या रस्त्यावर उडून जाते,
या उड्डाणासाठी माझे पंख पसरले हा तुझा आशीर्वाद आहे. (५२) (४)
अकालपुराखाचे भक्त ज्यांनी स्वतःवर प्रभुत्व प्राप्त केले आहे ते त्यांच्या मुखातून त्यांच्या नामाचा दुसरा शब्द उच्चारत नाहीत.
त्यांच्यासाठी, त्याच्या ध्यानाशिवाय इतर कोणतीही गोष्ट केवळ एक प्रहसन आणि निरर्थक वादविवाद आहे. (५२) (५)
माझे परिपूर्ण गुरू प्रत्येकाला "कालपुराख, अद्भुताचे ध्यान करण्यासाठी निर्देशित करतात! तो शब्द किंवा अभिव्यक्ती किती धन्य आहे जी आपल्याला त्याचे कट्टर अनुयायी बनवते आणि आत्मविश्वास मिळवून देते." (५२) (६)
गोया म्हणतो, "प्रत्येक शरीर मला विचारत आहे, तू कोण आहेस? आणि मी तुला काय म्हणू शकतो! जग हे ज्ञानेंद्रियांच्या पकडीत आहे आणि प्रत्येकजण तुझ्या पराक्रमाचा शोध घेत आहे." (५२) (७) जेव्हा वाहेगुरु सर्व संकटात आपले रक्षण करण्यासाठी सर्वव्यापी असतात, तेव्हा तू इतर (निरुपयोगी) प्रयत्न करण्यात आपला वेळ का वाया घालवत आहेस (53) (1) तू परमेश्वराची स्तुती करावी, हे माझ्या हृदया! दुसरा कोणताही शब्द उच्चारू नका, तुम्ही त्यांच्या नामाचे ध्यानी व्हावे आणि सद्गुरूंचे खरे भक्त व्हावे." (५३) (२)
वाहेगुरुंचे स्मरण सोडून एखाद्या कार्यात घालवलेला एक क्षण,
उदात्त आत्म्यांच्या दृष्टीने ते पूर्ण अपव्यय आणि पतन आहे. (५३) (३)
जिकडे पाहाल तिकडे त्याच्याशिवाय काहीच नाही,
मग, त्याची भेट इतकी स्पष्ट आणि स्पष्ट असताना तुम्ही (त्याचे स्मरण करण्यात) इतके गाफील का आहात? (५३) (४)
गोया! अकालपुराखाच्या नामाशिवाय दुसरा शब्द उच्चारू नये.
कारण, इतर प्रत्येक प्रवचन अगदी फालतू, पोकळ आणि निराधार आहे. (५३) (५)
गोया म्हणतात, "मी देवाने निर्माण केलेल्या प्रत्येक मानवाला स्वतः देव म्हणून ओळखले आहे, आणि मी स्वतःला या सर्व सत्याच्या दासांचा दास (सेवक) समजतो." (५४) (१)