هو هڪ غير معمولي سج بڻجي ويو آساني سان ۽ spontaneously. (226)
واهگورو جي ياد کان سواءِ جيئڻ جو بنيادي مطلب مڪمل جهالت ۽ بي عقلي آهي.
اڪالپورخ جي ياد جو قيمتي اثاثو ڪجهه خوش قسمت انسانن جو خزانو بڻجي وڃي ٿو. (227)
انسان کي فقط قادر مطلق جي هڪ جهلڪ ملي ٿي
جڏهن بزرگن سان صحبت ميسر ٿئي ٿي. (228)
جيڪڏهن ڪو ماڻهو پنهنجي دل ۾ سچ جو هڪ لفظ به رکي سگهي ٿو،
پوءِ، سچ پر ڪجهه به نه پر سچ سندس هر وار جي پاڙن ۾ سمائجي وڃي ٿو. (229)
ڪو به ماڻهو جيڪو پاڻ کي سڌو ڪري سگهي ٿو Waaheguru جي خدائي رستي ڏانهن،
خدا جو شان ۽ شان سندس منهن مان پکڙجي ٿو. (230)
هي سڀ سخاوت ۽ سخاوت انهن ۽ انهن جي برڪتن جي ڪري آهي،
بزرگن جي صحبت (خدا جي) هڪ انمول اثاثو آهي. (231)
ڪو به واقعي نه ٿو سمجهي ۽ نه ئي انهن عظيم شاهي خاندانن جي ذهن جي حالت کي ساراهيو.