جيتوڻيڪ هو، هڪ ذليل ماڻهو هجڻ جي باوجود، هوشيار ۽ عقلمند ٿي وڃي ٿو. (183)
جڏهن خدا جي عقيدت جو جوش تنهنجو سهارو بڻجي وڃي،
پوءِ به مٽيءَ جو هڪ ذرو به روشن سج جي تقليد ڪرڻ چاهي ٿو. (184)
اهي جڏهن ڳالهائين ٿا، تڏهن حق جي امرت جي بارش ڪن ٿا.
انهن جي نظر سان، اکيون وڌيڪ روشن ۽ سڪون بڻجي وينديون آهن. (185)
اهي ڏينهن رات واهگرو جي نالي تي غور ڪندا رهندا آهن.
دنياوي روپ ۾ به، هن دنيا ۾ رهي، ڪامل انسان بڻجي وڃن ٿا. (186)
انهن جي چوڌاري هر شيء سان، اهي آزاد آهن ۽ انهن مادي پريشانين جي اثرن کان محفوظ آهن؛
اهي هميشه اڪالپور جي مرضي هيٺ مطمئن ۽ راضي آهن. (187)
جيتوڻيڪ اهي دنياوي لباس ۾ آهن، انهن جو رواج ۽ عمل مذهبي آهي.