اڪالپورخ جي باري ۾ غير واقف ٿيڻ ۽ ان جي طرف رغبت ۽ رغبت حاصل ڪرڻ
دنياوي عياشي ڪفر ۽ بت پرستي کان گهٽ ناهي. (38)
اي مولوي! توهان کي مهرباني ڪري اسان کي ٻڌائڻ گهرجي! دنيا جون خواهشون ڪيئن ۽
خوشين ۾ فرق پوي ٿو جيڪڏهن اسان واهگورو جي ياد کان غافل ٿي وڃون؟ (حقيقت ۾، اڪالپورخ کان سواء، انهن جي ڪا به قيمت نه آهي ۽ بيڪار آهن) (39)
لذت ۽ لذت جي زندگي ناگزير طور تي فنا ٿيڻ واري آهي.
تنهن هوندي به، هڪ شخص جيڪو تمام گهڻي عقيدت ۽ عالمگيريت جي مالڪ آهي، هميشه زنده آهي. (40)
درويش ۽ دنيا وارا سڀ سندس ئي تخليق آهن.
۽، اهي سڀئي سندس بيشمار نعمتن جي تحت واجب آهن. (41)
اهو ڪيترو وڏو قرض آهي جيڪو اسان سڀني اڪالپور جي انهن عقيدتمندن جو قرض آهي
جيڪي پاڻ کي تعليم ڏيڻ جاري رکندا آهن ۽ هن لاءِ سچي محبت بابت هدايتون حاصل ڪندا آهن. (42)