غزلون ڀائي نند لال جي

صفحو - 2


ਦੀਨੋ ਦੁਨੀਆ ਦਰ ਕਮੰਦਿ ਆਂ ਪਰੀ ਰੁਖ਼ਸਾਰਿ ਮਾ ।
deeno duneea dar kamand aan paree rukhasaar maa |

ٻئي دنيا، هي ۽ ايندڙ، منهنجي دوست گرو گوبند سنگهه جي صرف هڪ بال جي قيمت (وزن) جي برابر (نه) آهن. (2) (1)

ਹਰ ਦੋ ਆਲਮ ਕੀਮਤਿ ਯੱਕ ਤਾਰਿ ਮੂਇ ਯਾਰਿ ਮਾ ।੧।
har do aalam keemat yak taar mooe yaar maa |1|

مون ۾ ايتري به طاقت نه آهي جو هن جي هڪ ٻرندڙ نظر جي شدت کي به برداشت ڪري سگهان،

ਮਾ ਨਮੀ ਆਰੇਮ ਤਾਬਿ ਗ਼ਮਜ਼ਾਇ ਮਿਜ਼ਗਾਨਿ ਊ ।
maa namee aarem taab gamazaae mizagaan aoo |

هن جي فقط هڪ (برڪت وارو) ڏيک، جيڪو زندگيءَ کي فوري طور تي ڊگهو ڪري ٿو، سو ئي منهنجي لاءِ ڪافي آهي. پائلٽ اسان جي رستي تي هلندي آهي (2) (3) هن جي سچي عاشق کان سواء ٻيو ڪير آهي جيڪو هن جي موتي جو قدر صرف هڪ هيرن جي نظر سان ڪري سگهي ٿو. (2) (4) گويا جي زندگيءَ جي هر لمحي ۾، منهنجو هوشيار دل ۽ روح هن جي نرگس جهڙين اکين جي مستيءَ جو مزو وٺي رهيو آهي مون لاءِ به تنهنجي خوشيءَ جي نشي مان، ته جيئن خدا جي موڪليل نبيءَ کي سڃاڻڻ جي اکين سان مان پنهنجا سڀ معملا حل ڪري سگهان. "

ਯੱਕ ਨਿਗਾਹਿ ਜਾਂ-ਫਿਜ਼ਾਇਸ਼ ਬਸ ਬਵਦ ਦਰਕਾਰਿ ਮਾ ।੨।
yak nigaeh jaan-fizaaeish bas bavad darakaar maa |2|

عورت اُٺ جي ڳچيءَ ۾ لڳل گھنٽي ڪنهن به شيءِ لاءِ ڇلندي آهي. اهو مون کي پنهنجي مقصد ڏانهن وڌڻ کان روڪي نٿو سگهي. (3) (2)

ਗਾਹੇ ਸੂਫੀ ਗਾਹੇ ਜ਼ਾਹਿਦ ਗਹਿ ਕਲੰਦਰ ਮੀ ਸ਼ਵਦ ।
gaahe soofee gaahe zaahid geh kalandar mee shavad |

اڪالپورخ تمام وسيع آهي. سندس جھلڪ ڳولڻ جي اسان جي ڪوشش بيحد ٿيڻ گھرجي

ਰੰਗਹਾਇ ਮੁਖ਼ਤਲਿਫ ਦਾਰਦ ਬੁਤਿ ਅਯਾਰ ਮਾ ।੩।
rangahaae mukhatalif daarad but ayaar maa |3|

ڪنهن به رنڊڪ کان سواءِ وهنوار، وهڪري يا درياهه جي ڪناري. (3) (3)

ਕਦਰਿ ਲਾਅਲਿ ਊ ਬਜੁਜ਼ ਆਸ਼ਿਕ ਨਾਂ ਦਾਨਦ ਹੀਚ ਕਸ ।
kadar laal aoo bajuz aashik naan daanad heech kas |

اسين (بي مقصد) جهنگن ۽ بيابانن ۾ ڇو ڀٽڪي رهيا آهيون؟

ਕੀਮਤਿ ਯਾਕੂਤ ਦਾਨਦ ਚਸ਼ਮਿ ਗੌਹਰ ਬਾਰਿ ਮਾ ।੪।
keemat yaakoot daanad chasham gauahar baar maa |4|

جڏهن هن، حسن جي مالڪ، اسان جي اکين ۾ پنهنجو گهر ٺاهيو آهي؟ (3) (4)

ਹਰ ਨਫਸ ਗੋਯਾ ਬ-ਯਾਦ ਨਰਗਸਿ ਮਖ਼ਮੂਰਿ ਊ ।
har nafas goyaa ba-yaad naragas makhamoor aoo |

مان جڏهن اڪالپور کان سواءِ چوڌاري ڏسان ٿو، تڏهن مون کي رڳو هڪ وڏو خال نظر اچي ٿو.

ਬਾਦਾਹਾਇ ਸ਼ੌਕ ਮੀ-ਨੋਸ਼ਦ ਦਿਲਿ ਹੁਸ਼ਿਆਰਿ ਮਾ ।੫।੨।
baadaahaae shauak mee-noshad dil hushiaar maa |5|2|

پوءِ گويا تون ئي ٻڌاءِ ته مان هي دنيا ۽ پنهنجي گهر واري ۽ گهريلو ڪم ڪنهن جي حوالي ڪري سگهان ٿو؟“ (3) (5) اي بارٽيندڙ! مهرباني ڪري منهنجي گلاس کي رنگين شراب، پيار جي پيالي سان ڀريو، ڇاڪاڻ ته روبي رنگ جي شراب. مون کي پنهنجي آقا جي طرف اشارو ڪندو (4) (1) جيڪڏهن منصور جي لب مان نڪرندڙ لفظ ’انالحق‘ وانگر ڊگھي ڳچيءَ ۾ ڦاٿل آواز پيدا ٿئي ته پوءِ ڪير برداشت ڪندو؟ ايتري قدر جو شراب (4) (2) اي محبوبا! چنڊ جو چهرو موم بتي بڻجي وڃي ۽ پنهنجي چهري کي ظاهري طرح سڃاڻي، ڇو ته هن دنيا ۾ روشنيءَ جي ضرورت آهي اسان جي آقا جي ياد ۾ هڪ لمحو (خوشحالي)، بشرطيڪ، اڪالپورخ جي محبت لاء هڪ اهڙي اتساهه، جوش ۽ جذبو هجي (4) (4) گويا چوي ٿو، "منهنجي ٻنهي اکين جي ڊگهي ۽ وڏي وهڪري وانگر آهي ,