غزلون ڀائي نند لال جي

صفحو - 48

ਗਰ ਜ਼ਿ ਰਾਹਿ ਸਾਜ਼ੀ ਸੀਨਾ ਸਾਫ਼ ।

gar zi raeh saazee seenaa saaf |

گويا چوي ٿو، ”مون کي تنهنجي لاءِ، تنهنجي زندگيءَ لاءِ ۽ تنهنجي ذهن جي حالت لاءِ افسوس ٿئي ٿو، مون کي تنهنجي غفلت (هن کي ياد نه ڪرڻ) ۽ تنهنجي زندگيءَ جي عمل تي افسوس آهي. هن جي نظر ۾ هر ظاهري ۽ جاندار شيءِ پنهنجي شڪل ۾ ٺهي ٿي جيڪڏهن توهان کي "واهگرو جي عبادت" جو سبق حاصل ڪرڻ گهرجي، توهان کي هن کي مسلسل ياد رکڻ گهرجي (78) ڇا توهان کي "واهگرو جي ياد" جي تعريف ڪرڻ گهرجي؟ اهو ڪير آهي جيڪو سڀني جي دلين ۽ دماغن ۾ رهي ٿو (79) جڏهن سندس تصوير هر ڪنهن جي دلين ۾ غالب آهي، ان جو مطلب اهو آهي ته گهر جهڙو دل ان جي لاءِ منزل ۽ پناهه آهي (80) جڏهن توهان سکندا آهيو ته اهو قادر مطلق آهي جيڪو هر ڪنهن جي دل ۽ دماغ ۾ رهي ٿو، ته پوء، اهو توهان جي بنيادي مقصد (زندگي) هجڻ گهرجي ته هر ڪنهن جي دل ۾ احترام ڪيو وڃي. (81) اهو ئي آهي جنهن کي ”واهي گرو جو مراقبو“ چئبو آهي. ٻيو ڪو به ياد نه آهي، جيڪو هن حقيقت کان پريشان نه آهي، اهو خوش روح ناهي. (82) مراقبو (مقصد) خدائي بزرگن جي سڄي زندگي آهي. جيڪو شخص پنهنجي خودي ۾ ڦاٿل هوندو آهي، سو واهگُورو کان گهڻو پري ۽ پري هليو ويندو آهي. (٨٣) اي گويا! زندگيءَ ۾ تنهنجو وجود ڇا آهي؟ اها مٽيءَ جي مٽيءَ کان وڌيڪ نه آهي. ۽، جيتوڻيڪ اهو توهان جي ڪنٽرول هيٺ نه آهي؛ جنهن جسم جي مالڪي ڪرڻ جي دعويٰ ڪريون ٿا اهو به اسان جي قبضي هيٺ ناهي. (84) اڪالپور 72 برادريون پيدا ڪيون، جن مان هن ناجي برادري کي سڀ کان وڌيڪ اشرافيه قرار ڏنو. (85) اسان کي ناجي (جنهن کي لڏپلاڻ جي دائري کان مٿانهون سمجهيو وڃي ٿو) کي، بنا ڪنهن شڪ جي، ٻَهَن قبيلن لاءِ پناهه گاهه سمجھڻ گهرجي. (86) هن ناجي برادريءَ جو هر فرد مقدس آهي. سهڻو ۽ سهڻو، سهڻي نموني سان. (87) انهن ماڻهن کي اڪالپور جي ياد کان سواءِ ٻيو ڪجهه به قبول ناهي. ۽ انهن ۾ نماز جي لفظن جي تلاوت کان سواءِ ٻيو ڪو به رواج يا دستور ڪونهي. (88) سندن لفظن ۽ گفتار مان بيحد مٺو نراس ٿئي ٿو، ۽ سندن هر وار مان خدائي عرش ونڊيو وڃي ٿو. (89) اهي ڪنهن به قسم جي حسد، دشمني يا دشمني کان مٿانهون آهن. اهي ڪڏهن به ڪو گناهه وارو ڪم نه ڪندا آهن. (٩٠) هر ڪنهن کي عزت ۽ احترام ڏيندا آهن. ۽، اهي غريب ۽ محتاج جي مدد ڪن ٿا ته جيئن امير ۽ امير بنجي. (91) اهي مئل روحن کي خدائي امرت سان برڪت ڏين ٿا. اهي سڙيل ۽ مايوس ذهنن کي نئين ۽ نئين زندگي عطا ڪن ٿا. (92) اهي سڪي ڪاٺ کي سائي ٽنگن ۾ تبديل ڪري سگهن ٿا. اهي پڻ هڪ بدبودار گند کي خوشبودار مشڪ ۾ تبديل ڪري سگهن ٿا. (93) اهي سڀئي نيڪ نيت ماڻهو اعليٰ شخصيتن جا مالڪ آهن. اهي سڀ Waaheguru جي وجود جا طلبگار آهن؛ حقيقت ۾، اهي صرف هن وانگر آهن (هن جي تصوير آهن). (94) علم ۽ ادب سندن روين مان نڪرندو آهي. ۽، انهن جا منهن چمڪندڙ الائي سج وانگر چمڪندڙ آهن. (95) سندن قبيلو عاجز، حليم ۽ نرم مزاج ماڻهن تي مشتمل آهي. ۽ ٻنهي جهانن ۾ انهن جا عقيدتمند آهن. ٻنهي جهانن جا ماڻهو انهن تي يقين رکن ٿا. (96) هي ماڻهن جو گروهه نرم ۽ عاجز روحن جي جماعت آهي، خدا جي ماڻهن جي هڪ جماعت آهي. هر شئي جيڪا اسان ڏسون ٿا تباهي واري آهي، پر اڪالپورخ واحد آهي جيڪو هميشه لاءِ غالب آهي ۽ غير فاني آهي. (97) سندن صحبت ۽ صحبت مٽيءَ کي به مؤثر علاج ۾ تبديل ڪري ڇڏيو. انهن جي برڪت هر دل کي متاثر ڪيو. (٩٨) جيڪو ماڻهو هڪ گهڙيءَ لاءِ به سندن صحبت حاصل ڪري ٿو، تنهن کي حساب جي ڏينهن جو ڪو خوف نه آهي. (۹۹) جيڪو ماڻهو سوين سالن جي ڄمار ۾ به گهڻو ڪجهه حاصل نه ڪري سگهيو، سو انهن ماڻهن جي سنگت ۾ سج وانگر چمڪي ٿو. (100) اسان تي فرض آهي ۽ مٿن شڪرگذاري جو قرض آهي، اسان حقيقت ۾ انهن جي احسانن ۽ احسانن جا پيداوار آهيون. (101) مون جهڙا لکين ماڻهو انهن بزرگن لاءِ پاڻ قربان ڪرڻ لاءِ تيار آهن. مان سندن عزت ۽ تعريف ۾ جيترا به نه چوان، اها بي انصافي ٿيندي. (102) سندن عزت ۽ تعريف ڪنهن به لفظ يا بيان کان ٻاهر آهي. سندن زندگيءَ جو انداز (پوشاڪ) ڪنهن به قسم جي ڌوٻي يا ڌوٻيءَ کان صاف ۽ پاڪ آهي. (١٠٣) يقين ڪر! هي دنيا ڪيستائين قائم رهندي؟ صرف ٿوري وقت لاء؛ آخرڪار، اسان کي خدا سان تعلق پيدا ڪرڻ ۽ برقرار رکڻو پوندو. (104) هاڻي تون پاڻ کي (انهيءَ) بادشاهه، واهگورو جي ڪهاڻين ۽ ڳالهين ۾ مشغول ڪر. ۽ ان ھدايت جي تابعداري ڪريو جيڪو توھان کي (زندگيءَ جو) رستو ڏيکاري. (105) ته جيئن تنهنجي زندگيءَ جون اميدون ۽ تمناون پوريون ٿين. ۽، تون اڪالپورخ جي عقيدت جي خوشبوءِ مان لطف اندوز ٿي سگھين ٿو. ۽ درياهه جي اونهي پاڻيءَ ۾ ٻڏندڙ ماڻهو به ڪنارن تائين پهچي سگهي ٿو. (107) غير معمولي ماڻهو تڏهن مڪمل روشناس ٿي سگهي ٿو، جڏهن هو پاڻ کي واهه جي ياد ۾ مشغول ڪري. (108) اهڙو ماڻهو سينگاريو ويندو آهي، جنهن جي مٿي تي علم ۽ ادب جو تاج هوندو آهي، جيڪو اڪالپور جي ياد ۾ هڪ لمحي لاءِ به غافل نه ٿيندو آهي. (109) هي خزانو هر ڪنهن وٽ ناهي. سندن درد جو علاج ڊاڪٽر صاحب کان سواءِ ٻيو ڪو به نه آهي. (١١٠) اڪالپور جي ياد ۾ ئي شفا آهي، هر مرض ۽ درد جو. جنهن به حالت يا حالت ۾ هو اسان کي رکي ٿو، قبول ٿيڻ گهرجي. (111) ڪامل گرو ڳولڻ هر ڪنهن جي خواهش ۽ تمنا آهي. اهڙي مرشد کان سواءِ ڪو به الله تعاليٰ تائين پهچي نٿو سگهي. (112) مسافرن لاءِ گھڻا رستا آھن. پر انهن کي ضرورت آهي قافلي جو رستو. (113) اڪاالپورخ جي ياد لاءِ هميشه هوشيار ۽ تيار آهن. اهي هن کي قبول آهن ۽ اهي هن جا مبصر، ڏسندڙ ۽ تماشو آهن. (114) پورو ستگرو اهو ئي آهي، جنهن جي گفتار ۽ گرباني مان خدا جي خوشبو اچي ٿي. (115) جيڪو به اهڙن ماڻهن (ڪمل گرون) جي سامهون مٽيءَ جي ذري وانگر عاجزي سان اچي ٿو، هو جلد ئي سج جي روشنيءَ جي روشنيءَ جي وسعت پيدا ڪري ٿو. (116) اها زندگي گذارڻ جي لائق آهي، جيڪا بغير ڪنهن دير ۽ عذر جي، هن حياتيءَ ۾ خدا جي ياد ۾ گذاري وڃي. (۱۱۷) پروپئگنڊا ڪرڻ بيوقوفن جو ڪم آهي. جڏهن ته مراقبي ۾ مشغول ٿيڻ وفادار جي خاصيت آهي. (١١٨) هر لمحي جي غفلت کيس ياد نه ڪرڻ هڪ وڏي موت وانگر آهي. خدا، پنهنجي نظر سان، اسان کي دوزخ جي شيطان کان بچائي. (١١٩) جيڪو (مسلسل) ڏينهن رات هن جي ياد ۾ مشغول آهي، (اهو چڱيءَ طرح ڄاڻي ٿو ته) هيءَ دولت، اڪالپورخ جي ياد، ساڃاهه وندن جي محفل ۾ ئي ملي ٿي. (120) سندن درٻار ۾ ذري گهٽ ماڻهو به هن دنيا جي نام نهاد معزز بزرگن کان اعليٰ آهي. (121) ڪيترائي عقلمند ۽ تجربيڪار ماڻهو جن جي راهه تي قربان ٿيڻ لاءِ تيار آهن، ۽ انهن جي واٽن جي مٽي منهنجي اکين لاءِ ٿلهي وانگر آهي. (۱۲۲) تون به، اي منهنجا پيارا نوجوان! پاڻ کي ائين ئي سمجهو، ته اي منهنجا پيارا! تون، پڻ، پنهنجو پاڻ کي هڪ پرهيزگار ۽ بزرگ شخص ۾ تبديل ڪري سگهي ٿو. (123) اهي آقا، عظيم روح، ڪيترائي پيروڪار ۽ عقيدتمند آهن. اسان مان هر هڪ کي تفويض ڪيل بنيادي ڪم صرف غور ڪرڻ آهي. (124) تنھنڪري تون انھن جا پيروڪار ۽ عقيدتمند ٿي وڃ. پر توهان کي ڪڏهن به انهن لاء ذميوار نه هجڻ گهرجي. (١٢٥) توڙي جو انهن کان سواءِ ٻيو ڪو به نه آهي جو اسان کي الله تعاليٰ سان ڳنڍي، تنهن هوندي به هنن لاءِ اهڙي دعويٰ ڪرڻ ظلم هوندو. (126) مون محسوس ڪيو ته ذرڙن جي صحبت جي برڪت سان سڄي دنيا لاءِ سج بڻجي ويو. (١٢٧) اهو ڪير آهي جيڪو وڏي دل وارو اڪالپور کي سڃاڻي سگهي ۽ جنهن جي چهري تي سندس شان (هر وقت) روشن رهي؟ (128) اهڙن بزرگن جي صحبت مان توکي رب العالمين جي توفيق عطا ٿئي ٿي ۽ انهن جي صحبت به آهي جيڪا توکي پاڪ ڪتاب مان روحاني سبق ڏئي ٿي. (129) اُهي، سڳورا روح، ننڍڙا ذرڙا به روشن سج ۾ تبديل ڪري سگهن ٿا. ۽، اھي ئي آھن جيڪي عام مٽي کي به سچ جي روشني ۾ چمڪي سگھن ٿا. (۱۳۰) جيتوڻيڪ تنهنجي اک مٽيءَ مان ٺهيل آهي، تنهن هوندي به ان ۾ خدائي تاب آهي، ان ۾ به چارئي رخ آهن، اوڀر، اولهه، ڏکڻ، اتر ۽ نو آسمان. (۱۳۱) انهن بزرگن لاءِ جيڪا به خدمت ڪئي ويندي آهي، اها واهه گرو جي عبادت آهي. ڇاڪاڻ ته اهي ئي آهن جيڪي قادر مطلق کي قبول آهن. (۱۳۲) تون به غور ڪر ته اڪالپور جي اڳيان قبول ٿئين. ڪو به بيوقوف ماڻهو سندس قيمتي قدر ڪيئن ٿو ڪري سگهي. (١٣٣) اسان کي ڏينهن رات مصروف رهڻ جو واحد ڪم اهو آهي ته کيس ياد ڪيو وڃي. هن جي مراقبي ۽ دعا کان سواءِ هڪ لمحو به نه بچيو وڃي. (۱۳۴) خدائي جلوو جي ڪري سندن اکيون چمڪنديون آهن، هو بهادريءَ جي روپ ۾ هجن، پر اهي بادشاهه آهن. (135) رڳو اها بادشاهي حقيقي بادشاهي سمجهي وڃي ٿي جيڪا هميشه قائم رهي ۽ خدا جي پاڪ ۽ پاڪ فطرت وانگر، دائمي هجڻ گهرجي. (136) سندن رسم ۽ رواج گهڻو ڪري ٻانهن جو آهي. اهي واهگورو جا نسب ۽ اسڪالر آهن، ۽ انهن کي سڀني سان قربت ۽ واقفيت آهي. (137) اڪالپور هر پرهيزگار کي عزت ۽ مرتبو عطا ڪري ٿو. بغير ڪنهن شڪ جي، هو (سڀني کي) مال ۽ خزانو به ڏئي ٿو. (138) اُهي ننڍڙن ننڍڙن ماڻهن کي مڪمل ڄاڻ رکندڙ ماڻهن ۾ تبديل ڪري سگهن ٿا. ۽، مايوس ٿيل ماڻهن کي باهمت ماڻهن ۽ انهن جي قسمت جي مالڪن ۾. ﴿١٣٩﴾ اُھي پنھنجن باطن مان نڪرندا آھن. ۽، اھي سچائي جا ٻج پوکيندا آھن، رب، ماڻھن جي دلين جھڙي ميدان ۾. (١٤٠) پاڻ کي هميشه ٻين کان ننڍو ۽ ذليل سمجهن ٿا. ۽، اهي ڏينهن ۽ رات واهگورو جي نالي جي مراقبت ۾ مشغول آهن. (141) خدا جي انسانن، بزرگن ۽ مهاتما جي ڪيتري تعريف ڪريان؟ اهو صرف عجيب ٿيندو جيڪڏهن آئون انهن جي هزارين فضيلت مان هڪ به بيان ڪري سگهان. (١٤٢) تون به ڪوشش ڪر ته اهڙن بزرگن کي ڳولڻ جي ڪوشش ڪر، جيڪي هميشه زنده آهن. باقي بظاهر ته جيئرا آهن پر مئل لاشن وانگر آهن. (143) ”جيئڻ“ جي معنيٰ سمجهين ٿو ڇا؟ صرف اها زندگي گذارڻ جي لائق آهي جيڪا اڪالپور جي ياد ۾ گذاري وڃي. (144) روشن خيال ماڻهو فقط خدا جي اسرار جي علم جي ڪري جيئرا آهن. (انهن کي خبر آهي) ته هو پنهنجي گهر ۾ ٻنهي جهانن جون نعمتون رکي سگهي ٿو. (۱۴۵) هن حياتيءَ جو اصل مقصد آهي (مسلسل) اڪالپور کي ياد ڪرڻ. اولياءَ ۽ انبياء به انهيءَ مقصد سان ئي رهن ٿا. (١٤٦) انهن جو ذڪر هر زندهه زبان تي آهي. ۽ ٻئي جهان سندس واٽ جا طلبگار آهن. (147) هر ڪو خوفناڪ عاليه واهگورو جو مراقبو ڪري ٿو، تڏهن ئي اهڙو مراقبت مبارڪ آهي ۽ اهڙي ڳالهه ٻولهه به نفيس آهي. (148) جيڪڏهن توهان سچ ڳالهائڻ چاهيو ۽ بيان ڪرڻ چاهيو ته اهو صرف قادر مطلق جي ڳالهه ڪرڻ سان ئي ممڪن آهي. (۱۴۹) اهڙو اثاثو ۽ روحاني زندگيءَ لاءِ مراقبي جو خزانو انهن درويش صفتن جي صحبت ۽ صحبت سان برڪت وارو هو. (١٥٠) اهڙو ڪو به خزانو کين قبول نه آهي ۽ هو حق کان سواءِ ٻي ڪا شيءِ پسند نٿا ڪن. انهن جي روايت آهي ته ڪو به لفظ ڳالهائڻ نه پر سچ ڳالهائڻ جو. (۱۵۱) هندي ٻوليءَ ۾ انهن کي ’ساد سنگت‘ چوندا آهن، اي مولوي! اهو سڀ ڪجهه انهن جي ساراهه ۾ آهي. ۽ اهو سڀ ڪجهه انهن جي تعريف ڪري ٿو. (١٥٢) سندن صحبت سندس نعمتن سان ئي ٿئي ٿي. ۽، صرف سندس فضل سان، اهڙا ماڻهو ظاهر ٿيندا آهن. (153) جيڪو به خوش نصيب آهي، جنهن کي هيءَ ابدي دولت ملي آهي، پوءِ اهو سمجهي سگهي ٿو ته هو پنهنجي سڄي ڄمار لاءِ اميدن سان ڀريل آهي. (۱۵۴) هي سڀ مال ۽ جان، فنا آهن، پر ابدي آهن. انھن کي بارٽينڊرز سمجھو جيڪي خدائي عقيدت سان ڀريل شيشي جي خدمت ڪري رھيا آھن. (۱۵۵) هن دنيا ۾ جيڪي ڪجهه ظاهر ٿئي ٿو، سو سندن صحبت جي ڪري آهي. اها سندن مهرباني آهي جو اسان کي هتي جي سموري آبادي ۽ خوشحالي نظر اچي ٿي. (۱۵۶) اهي سڀ (جاندارن جون) رهڻي ڪهڻي واه سائين جي رحمت جو نتيجو آهن. هن کي هڪ لمحي لاءِ به نظرانداز ڪرڻ درد ۽ موت جي برابر آهي. (157) انهن بزرگن سان صحبت حاصل ڪرڻ هن زندگيءَ جو بنياد آهي. اها زندگي آهي، اها ئي زندگي آهي جيڪا هن جي نالي جي ياد ڪرڻ ۾ گذري ٿي. (158) جيڪڏھن توھان چاھيو ٿا ته واھيگرو جو سچو عقيدتمند بڻجو، ته پوءِ توھان کي گھرجي ته توھان کي ڪامل ھستي جي باري ۾ ڄاڻ ۽ روشن خيال ٿيڻ گھرجي. ﴿١٥٩ ان کان پوء، جيڪو توهان چاهيو، مناسب هوندو. (160) هيءَ سڄي ساهه واري ۽ زندهه دنيا جيڪا اسان کي نظر اچي ٿي، اها فقط روحن جي صحبت جي ڪري آهي. (161) انهن جاندارن جي موجوده زندگي، بزرگن جي صحبت جو نتيجو آهي. ۽ اهڙن بزرگن جي صحبت ئي اڪالپور جي شفقت ۽ شفقت جو ثبوت آهي. (162) هرڪو، حقيقت ۾، پنهنجي صحبت جي ضرورت آهي. انهيءَ لاءِ ته هو پنهنجي دلين مان موتين جو زنجير کولي سگهن. (١٦٣) اي بيوقوف! تون انمول خزاني جو مالڪ آهين. پر افسوس! توکي ان ڳجھي خزاني جي ڪا به خبر نه آھي. (164) ان انمول خزاني کي ڪيئن معلوم ٿيندو ته خزاني ۾ ڪهڙي قسم جي دولت لڪل آهي. (۱۶۵) تنهن ڪري ضروري آهي ته ان خزاني جي ڪنجي ڳولڻ جي ڪوشش ڪريو، ته جيئن توهان کي هن ڳجهي، پراسرار ۽ قيمتي خزاني جي پڌري خبر پئجي سگهي. (166) هن لڪيل دولت کي کولڻ جي ڪنجي طور واهه گرو جو نالو استعمال ڪرڻ گهرجي. ۽، هن لڪيل خزاني جي ڪتاب، گرانٿ مان سبق سکيو. (۱۶۷) هيءَ چاٻي (رڳو) بزرگن کي ملي ٿي، ۽ هيءَ ڪنجي سڙيل دلين ۽ حياتين جي عطر جي ڪم اچي ٿي. (۱۶۸) جنهن کي هي ڪنجي هٿ اچي، سو ڪوئي به هجي، هو هن خزاني جو مالڪ بڻجي سگهي. (١٦٩) جڏهن خزاني جي ڳولا ڪندڙ کي پنهنجو مقصد ملي ته پوءِ سمجهو ته هو سڀني پريشانين ۽ پريشانين کان ڇوٽڪارو حاصل ڪري چڪو آهي. (١٧٠) اي منهنجا دوست! اهو شخص خدا جي (سچا) بندن جي ٽولي ۾ شامل ٿي ويو آهي، جنهن محبوب دوست جي گهٽين ڏانهن رستو ڳولي ورتو آهي. (۱۷۱) سندن صحبت مٽيءَ جي هڪ غير معمولي ذري کي چمڪندڙ چنڊ بڻائي ڇڏيو. وري، اها سندن ڪمپني هئي جنهن هر فقير کي بادشاهه بڻائي ڇڏيو. (172) اڪالپور پنهنجي فضل سان سندن طبيعت ۾ برڪت فرمائي. ۽، انهن جي والدين ۽ ٻارن تي پڻ. (١٧٣) جنهن کي به انهن کي ڏسڻ جو موقعو ملي ته سمجهو ته هن الله تعاليٰ کي ڏٺو آهي. ۽ اهو ته هن کي پيار جي باغ مان هڪ خوبصورت گل جي هڪ جھلڪ ملي آهي. (۱۷۴) اهڙن بزرگن جي صحبت ائين آهي جيئن علم جي باغ مان خوبصورت گل ڪڍي. ۽ اهڙن بزرگن جو ڏيک، اکالپورخ جي هڪ جهلڪ ڏسڻ جهڙو آهي. (175) واهه گرو جي ’جھلڪ‘ بيان ڪرڻ مشڪل آهي. هن جون طاقتون پوري فطرت ۾ ظاهر ٿين ٿيون جيڪي هن پيدا ڪيون آهن. (۱۷۶) هنن جي مهربانيءَ سان، مون کي اڪالپور جي جهلڪ نظر آئي. ۽، انهن جي مهربانيءَ سان، مون خدائي باغ مان هڪ سرسبز گل چونڊيو آهي. (177) اڪالپور جي ڏيک حاصل ڪرڻ جو خيال ڪرڻ به سچ پچ مقدس نيت آهي. گويا چوي ٿو ته، ”مان ڪجھ به نه آھيان!“ مٿي ڏنل سوچ سميت، اھو سندس خلاصو ۽ پراسرار وجود جي ڪري آھي.“ (178)

ਜ਼ੂਦ ਬੀਨੀ ਖ਼ੇਸ਼ਤਨ ਰਾ ਬੇ ਗ਼ੁਜ਼ਾਫ਼ ।੪੮।੧।

zood beenee kheshatan raa be guzaaf |48|1|

جنهن هن مڪمل پيغام (لفظ) کي سمجهي ورتو آهي.

ਅਜ਼ ਖ਼ੁਦੀ ਤੂ ਦੂਰ ਗਸ਼ਤਾ ਚੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ।

az khudee too door gashataa choon khudaa |

ڄڻ ته هن لڪيل خزاني جي جاءِ ڳولي ورتي هجي. (179)

ਦੂਰ ਕੁੱਨ ਖ਼ੁਦ-ਬੀਨੀ ਓ ਬੀਣ ਬੇ-ਗ਼ਿਲਾਫ਼ ।੪੮।੨।

door kun khuda-beenee o been be-gilaaf |48|2|

Waaheguru جي حقيقت هڪ انتهائي پرڪشش عڪاسي آهي؛

ਆਸ਼ਿਕਾਣ ਦਾਰੰਦ ਚੂੰ ਇਸ਼ਕਿ ਮੁਦਾਮ ।

aashikaan daarand choon ishak mudaam |

اڪالپورخ جي تصوير (ڏسي سگهجي ٿي) هن جي پنهنجي مردن ۽ عورتن ۾، بزرگن ۾. (180)

ਦਮ ਮਜ਼ਨ ਦਰ ਪੇਸ਼ਿ ਸ਼ਾ ਐ ਮਰਦਿ ਲਾਫ਼ ।੪੮।੩।

dam mazan dar pesh shaa aai marad laaf |48|3|

اهي محسوس ڪن ٿا ته اهي اڪيلائي ۾ آهن جيتوڻيڪ اهي ماڻهن جي گروهن، جماعتن جي صحبت ۾ آهن؛

ਬਿਗੁਜ਼ਰ ਅਜ਼ ਲੱਜ਼ਤਿ ਈਣ ਖ਼ਮਸਾ ਹਵਾਸ ।

biguzar az lazat een khamasaa havaas |

هر ڪنهن جي زبان تي سندن شان و شوڪت آهي. (181)

ਤਾ ਬਯਾਬੀ ਬਜ਼ਤੇ ਅਜ਼ ਜਾਮਿ ਸਾਫ਼ ।੪੮।੪।

taa bayaabee bazate az jaam saaf |48|4|

ان راز کي فقط اهو ئي ڄاڻي سگهي ٿو،

ਗਰ ਬਜੋਈ ਰਾਹਿ ਮੁਰਸ਼ਦ ਰਾ ਮੁਦਾਮ ।

gar bajoee raeh murashad raa mudaam |

جيڪو اڪالپور جي عقيدت جي باري ۾ جوش ۽ جذبي سان ڳالهائيندو آهي. (182)

ਤਾ ਸ਼ਵੀ ਗੋਯਾ ਮੁੱਬਰਾ ਅਜ਼ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ।੪੮।੫।

taa shavee goyaa mubaraa az khilaaf |48|5|

جنهن جي واهه گرو جي پرجوش عقيدت ان جي ڳچيءَ جو هار بڻجي وڃي،

اشاريه (1 - 65)

غزلیں صفحو: 1 - 63

رباعیات صفحو: 64 - 64

فٹکل بینت صفحو: 65 - 65