تنهنجي ٻرندڙ وارن جي پيار جي خوشين جو اسير رڳو قيامت جي تلاش ناهي. (7) (3)
اھا ڪھڙي اک آھي جنھن ۾ تنھنجي شان جي چمڪ نه آھي؟
اهو ڪهڙو جسم آهي جنهن ۾ خدا جا خزانا نه آهن؟ (7) (4)
گويا جو چوڻ آهي ته، ”گهڻو نه ڪريو ۽ نه عذر ڪريو، پر پاڻ کي هن جي لاءِ قربان ڪريو، ڇو ته عاشقن (سچي عقيدتمندن) جي لغت ۾ ’عذر‘ جهڙو لفظ ڪونهي. (7) (5)
هڪ بي رحم ظالم محبوب منهنجي اکين اڳيان گذريو.
جيئن محبوب گذري ويو، تيئن تيئن منهنجي جان (دل ۽ روح) اکين مان گذري وئي. (8) (1)
منهنجي مسلسل سس مان دونھون آسمان مان بلند ۽ عميق بلند ٿيڻ لڳو،
ته هنن ان جي رنگت کي ڳاڙهي نيري رنگ ۾ تبديل ڪري ان جي دل کي جلائي ڇڏيو. (8) (2)
هن پنهنجي ابرو سان هڪ اشارو سان، هن اسان کي صرف (استعاري طور) قتل ڪيو (شهيد)،
پر ڪمان مان تير نڪري وڃڻ جو هاڻي ڪو به علاج ناهي. (8) (3)