جنهن به پنهنجي ذات کي سمجهي ورتو آهي، سو هاڻي اڪالپور ۾ اجنبي نه رهيو آهي. (10) (2)
جنهن کي خالق سان ملڻ جي آرزو آهي، اهو پنهنجي ذات جو مالڪ آهي.
اهڙي عزم جو تعلق نه ڪنهن ذهين ماڻهوءَ وٽ هوندو آهي ۽ نه وري ڪنهن جنوني کي. (10) (3)
اي واعظ! توهان ڪيتري وقت تائين پنهنجا واعظ جاري ڪندا؟
هي شرابي شرابين جو هڪ گروهه آهي (واهگرو جي نالي جو): هي ڪهاڻيون ۽ قصا ٻڌائڻ جي جڳهه ناهي. (10) (4)
هي خدائي خزانو صرف دل وارن وٽ آهي، انهن جي دماغن جي مالڪن وٽ،
ڇو ٿا ويراني ۾؟ هو ويران ۽ ويران هنڌن جي ڪنڊن ۽ ڪنڊن ۾ نه ٿو رهي. (10) (5)
واهگورو جي سچي عقيدتمندن کان پڇو ته هن جي محبت جي خزانن بابت؛
ڇاڪاڻ ته، ٻيو ڪجهه به نه آهي، پر انهن جو توجهه سڄي عمر سندس چهري جي خاصيتن تي آهي. (10) (6)
اي گويا! توهان ڪيستائين اهڙين ڳالهين ۾ مشغول رهندا آهيو؛ اهو وقت آهي توهان جي چپ ڪرڻ لاءِ؛
Waaheguru جي خواهش جي خواهش نه ڪعبي يا مندر ۾ محدود آهي. (10) (7)
جيڪڏهن منهنجي دل جيئري رهي سگهي (اُها تمنا) هن جي ٻهراڙيءَ وارن وارن جي ٽنگن مان گذرندي،
پوءِ مان سمجهندس ته اهو چين جهڙن حساس ملڪن مان بغير ڪنهن تڪليف جي هلي سگهي ٿو. (11) (1)
تنهنجي منهن جي فقط هڪ جھلڪ ٻنهي جهانن جي بادشاهي جي برابر آهي.
توهان جي وارن جي تالي جو پاڇو فينڪس جي پرن جي پاڇي کان گذري چڪو آهي، صوفياتي پکي (جنهن کي خوش قسمتي آڻڻ گهرجي). (11) (2)
زندگيءَ جي وسيع ميدان کي سمجهڻ ۽ محسوس ڪرڻ جي ڪوشش ڪريو،