منهنجي پلڪن کي وجود لاءِ ڪنهن به قسم جي ڪوليريم جي ضرورت ناهي،
ڇاڪاڻ ته، مون هميشه خدا جي بندن جي رستي جي مٽي کي مناسب ڪليريم سمجهيو آهي. (54) (2)
اسان هر لمحي نماز ۾ سر زمين تي سجدو ڪندا آهيون،
ڇو ته، اسان پنهنجي محبوب جي چهري کي خدا تعاليٰ جي توفيق جو عڪاسي ڪيو آهي. (54) (3)
خدا جي بزرگن، اوليائن، دنيا جي بادشاهن کي بادشاهي عطا ڪئي آهي،
انهيءَ ڪري مان پنهنجي محبوب (گرو) جي گهٽي (گهر) ۾ موجود سخي روحن کي به بادشاهه سمجهان ٿو (54) (4)
گويا چوي ٿو، ”مون کي دولت ۽ جائداد جي ڪا به خواهش يا قدر نه آهي، اي گرو! ڇو ته مون تنهنجي وارن جي تاڙي جي پاڇي کي هما، فينڪس، هڪ افسانوي پکيءَ جي پنن وانگر سمجهيو آهي، جنهن جو پاڇو لاهڻو آهي. قسمت." (54) (5)
مون ڏٺو آهي دل کي اغوا ڪندڙ انسان جي اکين ۾،
پوءِ جتي به نظر پيس، اتي فقط پنهنجي پياري گروءَ کي ئي ڏٺم.“ (55) (1) مون ٻنهي هنڌن يعني ڪعبي ۽ مندر جو طواف ڪيو آهي، مون توکان سواءِ ٻيو ڪو به ڪٿي به نه ڏٺو آهي. (55) (2)
مون جتي به ڏٺو، ڳولا ۽ توجه جي اکين سان،