غزلون ڀائي نند لال جي

صفحو - 31


ਮੁਸ਼ਤਿ ਖ਼ਾਕਿ ਦਰਗਹਿ ਊ ਕੀਮੀਆ ਗਰ ਮੀ ਕੁਨਦ ।
mushat khaak darageh aoo keemeea gar mee kunad |

منهنجي پلڪن کي وجود لاءِ ڪنهن به قسم جي ڪوليريم جي ضرورت ناهي،

ਹਰ ਗ਼ਦਾ ਰਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹਿ ਹਫ਼ਤ-ਕਿਸ਼ਵਰ ਮੀ ਕੁਨਦ ।੩੧।੧।
har gadaa raa baadashaeh hafata-kishavar mee kunad |31|1|

ڇاڪاڻ ته، مون هميشه خدا جي بندن جي رستي جي مٽي کي مناسب ڪليريم سمجهيو آهي. (54) (2)

ਖ਼ਾਕਿ ਦਰਗਾਹਿ ਤੂ ਸਦ ਤਾਜ ਅਸਤ ਬਹਿਰਿ ਫ਼ਰਕਿ ਮਨ ।
khaak daragaeh too sad taaj asat bahir farak man |

اسان هر لمحي نماز ۾ سر زمين تي سجدو ڪندا آهيون،

ਆਸੀਅਮ ਗਰ ਦਿਲ ਹਵਾਏ ਤਾਜੋ ਅਫ਼ਸਰ ਮੂ ਕੁਨਦ ।੩੧।੨।
aaseeam gar dil havaae taajo afasar moo kunad |31|2|

ڇو ته، اسان پنهنجي محبوب جي چهري کي خدا تعاليٰ جي توفيق جو عڪاسي ڪيو آهي. (54) (3)

ਕੀਮੀਆਗਰ ਗਰ ਜ਼ਿ ਮਿਸ ਸਾਜ਼ਦ ਤੀਲਾਇ ਦੂਰ ਨੀਸਤ ।
keemeeaagar gar zi mis saazad teelaae door neesat |

خدا جي بزرگن، اوليائن، دنيا جي بادشاهن کي بادشاهي عطا ڪئي آهي،

ਤਾਲਿਬਿ ਹੱਕ ਖ਼ਾਕ ਰਾ ਖ਼ੁਰਸ਼ੀਦਿ ਅਨਵਰ ਮੀ ਕੁਨਦ ।੩੧।੩।
taalib hak khaak raa khurasheed anavar mee kunad |31|3|

انهيءَ ڪري مان پنهنجي محبوب (گرو) جي گهٽي (گهر) ۾ موجود سخي روحن کي به بادشاهه سمجهان ٿو (54) (4)

ਸੁਹਬਤਿ ਆਰਫ਼ ਮੁਯੱਸਰ ਗਰ ਸ਼ਵਦ ਈਂ ਅਜਬ ਦਾਂਅ ।
suhabat aaraf muyasar gar shavad een ajab daana |

گويا چوي ٿو، ”مون کي دولت ۽ جائداد جي ڪا به خواهش يا قدر نه آهي، اي گرو! ڇو ته مون تنهنجي وارن جي تاڙي جي پاڇي کي هما، فينڪس، هڪ افسانوي پکيءَ جي پنن وانگر سمجهيو آهي، جنهن جو پاڇو لاهڻو آهي. قسمت." (54) (5)

ਈਂ ਤਨਤ ਰਾ ਤਾਲਬਿ ਹੱਕ ਸ਼ੌਕਿ ਅਕਬਰ ਮੇ ਕੁਨਦ ।੩੧।੪।
een tanat raa taalab hak shauak akabar me kunad |31|4|

مون ڏٺو آهي دل کي اغوا ڪندڙ انسان جي اکين ۾،

ਸ਼ਿਅਰਿ ਗੋਯਾ ਹਰ ਕਸੇ ਕੂ ਬਿਸ਼ਨਵਦ ਅਜ਼ ਜਾਨੋ ਦਿਲ ।
shiar goyaa har kase koo bishanavad az jaano dil |

پوءِ جتي به نظر پيس، اتي فقط پنهنجي پياري گروءَ کي ئي ڏٺم.“ (55) (1) مون ٻنهي هنڌن يعني ڪعبي ۽ مندر جو طواف ڪيو آهي، مون توکان سواءِ ٻيو ڪو به ڪٿي به نه ڏٺو آهي. (55) (2)

ਕੈ ਦਿਲਸ਼ ਪਰਵਾਏ ਲਾਅਲਿ ਦੁਕਾਨਿ ਗੌਹਰ ਮੀ ਕੁਨਦ ।੩੧।੫।
kai dilash paravaae laal dukaan gauahar mee kunad |31|5|

مون جتي به ڏٺو، ڳولا ۽ توجه جي اکين سان،